Zaterdag 2 oktober 2004: Vanavond zijn de Grote Prijzen van de Nederlandse Film, de Gouden Kalveren
2004, uitgereikt tijdens het Gala van de Nederlandse Film. De NPS en VARA brachten live verslag uit van het Gala vanuit de Stadsschouwburg Utrecht tussen 21.00 en 22.00 uur op Nederland 3. Ook was de uitreiking live te volgen op het internet via www.filmfestival.nl.
De uitreiking was de afsluiting van het 24e Nederlands Film Festival, dat op woensdag de filmvoorstellingen uitluidde met de première van slotfilm VERBORGEN GEBREKEN in aanwezigheid van regisseur Paula van der Oest, schrijfster Renate Dorrestein en hoofdrolspelers Henny Orri, Priscilla Knetemann en Bram van den Hooven. Het festival behaalde een bezoekersaantal van 106.500; een toename ten opzichte van vorig jaar, toen 105.000 bezoeken aan het festival werden gebracht. Volgend jaar viert het festival het 25-jarig bestaan met een speciale jubileumeditie.Ik ben blij dat ik alle belangrijke voorstellingen heb gezien die in de prijzen zijn gevallen, want dat Monic Hendrickx naar huis ging met de prijs voor Beste Actrice, daar stond niemand van te kijken. Deze dame heeft er inmiddels drie veroverd! Ook geen verrassing waren de prijzen voor 'SIMON'. De film kreeg prijzen voor 'Beste Lange Speelfilm', Beste Regie, Publieksprijs en Cees Geel won de prijs voor 'Beste Acteur'. De prijs voor 'Beste Scenario' ging naar de film 'Ellis in Glamourland' van Linda de Mol & Mischa Alexander. De film 'Shouf Shouf Habibi' kreeg de Speciale Juryprijs en de KNF-prijs. Hieronder de winnaars van de Gouden Kalveren 2004:
BESTE GELUID
Georges Bossaers voor DE PASSIEVRUCHT
BESTE MONTAGE
Mario Steenbergen voor THE LAST VICTORY
BESTE PRODUCTION DESIGN
Marco Rooth voor DE DOMINEE
BESTE MUZIEK
Mark van Platen voor KEES DE JONGEN
BESTE CAMERA
Erik van Empel voor THE LAST VICTORY
BESTE SCENARIO
Mischa Alexander voor ELLIS IN GLAMOURLAND
De winnaar van het Gouden Kalf voor Beste Scenario 2004 ontvangt 7.000 euro
van het Nederlands Fonds voor de Film, te besteden aan het schrijven van een
treatment voor een nieuwe film.
BESTE KORTE FILM
DOKTER VOGEL van Lodewijk Crijns
BESTE KORTE DOCUMENTAIRE
.NIJNOK van Leo Wentink
BESTE LANGE DOCUMENTAIRE
DEACON OF DEATH van Jan van den Berg
BESTE TV DRAMA
DEINING van Nicole van Kilsdonk
BESTE ACTEUR
Cees Geel voor zijn rol in SIMON
BESTE ACTRICE
Monic Hendrickx voor haar rol in HET ZUIDEN
BESTE REGIE
Eddy Terstall voor SIMON
BESTE LANGE SPEELFILM
Imko Nieuwenhuijs voor SIMON
SPECIALE JURYPRIJS
Albert ter Heerdt en Mimoun Oaïssa voor SHOUF SHOUF HABIBI!
TISCALI PUBLIEKSPRIJS
SIMON van Eddy Terstall
Aan de Tiscali Publieksprijs is een extra prijs verbonden in de vorm van
internet promotie voor SIMON ter waarde van 10.000 euro.
PRIJS VAN DE NEDERLANDSE FILMKRITIEK
SHOUF SHOUF HABIBI! van Albert ter Heerdt
De Prijs van de Nederlandse Filmkritiek wordt facilitair ondersteund door
Holland Subtitling in de vorm van een ondertitelde kopie van de winnende
film of een volgende film.
SPECIALE VERMELDING VAN DE NEDERLANDSE FILMKRITIEK
TAGGED van Julika Rudelius
Gisteravond (29 september 2004) naar de Nederlandse première geweest van 'Verborgen Gebreken' geweest van Paula van der Oest, met een geweldige rol van Henny Orri. Het is een verfilming van het gelijknamige boek van Renate Dorrestein en een zeer intrigerende film geworden. Verborgen Gebreken vertelt het verhaal van de bejaarde eenzame Agnes, die op weg gaat naar haar familiehuis op het Schotse eiland Mull, om de as van haar overleden broer uit te strooien.
Onderweg naar het familiehuis ontdekt ze twee ‘verstekelingen’ op haar achterbank. Het zijn de tienjarige Chris en haar jongere broertje, die op de vlucht blijken te zijn voor een gruwelijk geheim. Gaandeweg in de film wordt duidelijk voor Agnes wat het geheim van de kinderen is en ook krijgen we meer te zien van haar eigen verhaal, want waarom is ze nog steeds alleen en maagd? Niet alleen prachtige plaatjes van de Schotse Hooglanden, maar ook nog een heel innemend verhaal. Niet voor niets kreeg de film een staande ovatie!Zondag, 26 september 2004. Ook in Camera is het behoorlijk dringen voor de publieksfavoriet: Simon. De film begint zo'n half uur later en dat komt niet alleen door het voorfilmpje "League of Legends". Simon is een supergozer, vrije jongen en hasjdealer met het hart op de goede plek. Hij ontmoet een wat verlegen homofiele student tandheelkunde en er ontstaat een zeer bijzondere vriendschap. Wanneer na een incident de twee elkaar niet meer zien gebeurt er veel. Als ze elkaar na twaalf jaar weer ontmoeten, is Simon ongeneeslijk ziek "Ik heb kanker". Zijn kinderen uit Thailand zijn over en zijn vriendinnen zijn getrouwd. De ziekte brengt iedereen dicht bij elkaar en Simon wil geen kastplantje worden, dus maakt hij plannen voor euthanasie. De tijd van het weerzien tot aan de euthanasie neemt een groot deel van de film in beslag en is dus behoorlijk heftig. Als inzending voor de Oscars ligt het natuurlijk wel aan wie er in de jury zit, want Eddy Terstall neemt zo'n beetje alle onderwerpen die toch op zijn minst 'moeilijk' liggen mee in de film. Ik vond de film persoonlijk zijn nominatie(s) meer dan waard en weet bijna zeker dat er wat beeldjes uit Utrecht mee naar Amsterdam gaan!
Vervolgens heb ik gekozen voor de hit van Theo van Gogh: Cool ! Nu moet me even van het hart hoe de aanloop naar de film was, want die was niet voor herhaling vatbaar. Groot minpunt voor Rembrandt!
Wat was het geval: de film zou om 16.15 beginnen. Ik dacht ( en met mij veel anderen) dat de zaal vol zou zitten en dat je dus op tijd aanwezig moest zijn. 16 uur: er staan al flink wat mensen, maar de deuren van zaal 1 zitten nog dicht. 16.10: er komen steeds meer mensen en het wordt behoorlijk warm. De flesjes water worden nog maar eens gevuld, het zweet druppelt van menig gezicht, maar zaal 1 blijft dicht. 16.15: als er nu iets zou gebeuren dan zouden hulptroepen er niet eens bij kunnen; zo vol is het. Ik krijg de neiging mijn aansteker bij de brandsensors te houden. 16.20: er komt beweging. De deuren gaan open en de koelte van zaal 1 komt je tegemoet. Op mijn vraag waarom het zo lang duurde, kreeg ik een laconiek antwoord van dat het was uitgelopen en de zaal nog moest worden schoongemaakt. 16.25 de zaal stroomt vol en tot mijn grote verbazing begint de film De Eerste Dag al te draaien ! Je kunt er geen moer van volgen want er lopen steeds mensen heen en weer op zoek naar een plekje. Als dan zo'n beetje bijna iedereen zit, begint de hoofdfilm. En nog steeds komen er mensen binnen. "Rembrandt dit is geen cool begin!"
De film begint met een gave song die in je hoofd blijft hangen. "Hou je hoofd koel, bij alles wat je doet, want dat doet je goed". Een groepje voornamelijk Marokkaanse jongeren brengt de dag door met kleine criminaliteit. Hun hangplek is een coffeeshop. Als een van hen de rest overhaalt om bij een andere bende te gaan, loopt het mis. De geplande overval mislukt en de jongens krijgen geen taakstraf opgelegd, maar anderhalf jaar heropvoeding in de Glenn Mills School. Een school waar jongeren elkaar tot de orde roepen en waar strikte discipline heerst. Groepsdruk moet ervoor zorgen dat de jongeren zichzelf gaan corrigeren. Door het verhaal heen loopt een liefdesgeschiedenis tussen de vrouw van het hoofd van de bende en een jongere Marokkaan. De spraakmakende film van Theo van Gogh wordt min of meer aan elkaar geplakt door lekkere, maar snoeiharde rapmuziek. Goede film en zeker kanshebber op een Gouden Kalf!
Dit jaar volg ik niet de gast van het jaar, maar heb ik een paar films uitgekozen om te bekijken. Ik ben begonnen met film die Nederland vertegenwoordigt in de European Film Awards in Barcelona dit jaar: Het Zuiden, van regisseur Martin Koolhoven. Ik was al eerder uitgenodigd om deze film te bekijken door Isabella Films, maar het is er niet van gekomen. Herkansing dus!
En wat voor een herkansing! Monic Hendrickx speelt een voortreffelijke partij. Ze is Martje de zelfverzekerde eigenaresse van een wasserette. Ze wordt op handen gedragen door haar personeel, want ze is een goede baas! Dat er in de relationele sfeer iets niet lekker zit, dat voel je meteen. Martje is een vrouw met pijn. Ze heeft in het verleden dingen meegemaakt die haar nu maken tot wat ze is. Ze ontmoet een leuke vent en probeert het toch nog een keer. Wanneer dit anders uitpakt dan verwacht, slaan de stoppen door bij Martje. De meiden van de wasserette nemen het voor hun baas op en sluiten de boosdoener af van de buitenwereld. Martje krijgt de sleutel, maar het is te laat. Ze is alle beself van realiteit al verloren en het wordt alleen maar erger. Intens, integer psychologisch drama dat je vol raakt!
terug naar de specials