Wilbur wants to kill himself, van regisseur Lone Scherfig (2003)
Harbour en Wilbur zijn allebei in de dertig als hun vader overlijdt. Ze 'erven' zijn tweedehands boekwinkel. Wilbur doet verscheidene pogingen zichzelf van het leven te beroven, maar het lot heeft andere plannen.
We zien Wilbur als een trieste figuur die zichzelf telkens weer van het leven wil beroven. Het ironische is dat hij op handen en voeten wordt gedragen door iedereen. Alle vrouwen vallen voor hem, hij kan niets verkeerd doen bij kinderen en ook zijn broer houdt van hem. Door zijn zelfmoordpogingen komt hij in groepstherapie, maar het maakt het hem niets uit. Het lijkt of hij onverschillig is voor het heden. Hij ziet niet de liefde die naar hem toe komt.
Dan zijn broer Harbour, die hem elke keer weer uit 'de shit' haalt en hem in huis neemt. Harbour is de tegenpool van Wilbur: één en al optimisme, warmte en liefde. De boekwinkel draait met verlies, maar hij vindt het allemaal prachtig en mooi. Dan wordt Harbour verliefd op Alice en haar dochtertje. Alice leeft eigenlijk ook een eenzaam leven. De drie gaan samenwonen en maken plannen.
Dan gebeurt er ineens iets met Harbour en lijkt het of het zo heeft moeten zijn voor Wilbur, want naarmate Harbour zwakker wordt, neemt Wilbur's kracht te overleven toe en ziet hij ineens de zaken helderder als ooit.
Prachtige film van de regisseur van 'Italian for Beginners', waar het thema ook ging over mensen die eenzaam waren en probeerden er iets aan te doen. In deze film zie je dat terug. En je leeft helemaal mee met Wilbur, Harbour en Alice. Het verhaal sleurt je mee als het ware!