Tous les Soleils, van regisseur Philippe Claudel (2011)
Docent kan het verlies van zijn vrouw niet
verwerken en blijft hangen. Een reeks gebeurtenissen zorgt ervoor
dat hij een ander pad kiest.
Allesandro is Italiaans van afkomst en woont in Straatsburg samen
met zijn dochter en zijn broer. Hij is zijn vrouw verloren bij een
auto-ongeluk zo’n 10 jaar geleden en het wil maar niet lukken met
de liefde. Hij is docent muziek en doet dit met veel
plezier. Dat geldt ook voor zijn zanghobby in een koor.
Bij hem in huis woont zijn broer. Hij schildert en verder loopt ie
meestal in zijn ochtendjas en maakt hij ruzie met de buurvrouw.
Sinds Berlusconi aan de macht is
gekomen in Italië, is hij in het verzet. Hij
heeft een hekel aan regels en materialisme, of kapitalisme.
Dochter Irina, is lekker aan het puberen. Met haar vader heeft ze
een haat-liefdeverhouding, en met haar oom kan ze alles bespreken.
Allesandro heeft een stel aardige vrienden om zich heen en hij leest
ook nog voor aan hele zieke mensen in een ziekenhuis, verpleeghuis.
Hij mist liefde in zijn leven. Eigenlijk houdt ie nog van zijn
vrouw, maar die is al tien jaar dood. Dus het is tijd om verder te
gaan. Dat blijkt niet zo eenvoudig. Dus moet hij een handje
geholpen worden. Daar komen allereerst zijn broer en dochter met een
geweldig plan.
Mooie film over onverwerkt verlies. Een thema dat ook al te zien was
in de eerste film van Claudel:
Il y a longtemps
que je t’aime. Allesandro lijkt een aimabele man. Is populair op
school, zingt ook vaak. Maar het verleden wil hem maar niet los
laten. Hij moet ook zijn dochter opvoeden. Hij ziet haar nog steeds
als zijn kleine meisje. Maar kleine meisjes worden groot en krijgen
gevoelens. Daar zit een leuke paradox. Want hijzelf blijft stil
staan en heeft geen gevoelens voor andere vrouwen. Ook al gooien ze
zich op zijn stoep; hij ziet het niet.
De komische noot wordt ingevuld door de broer, Crampone. Die lijkt
stapelgek. Maar maakt mooie schilderijen en kan lekker koken. Hij
wil al jaren asiel aanvragen in Frankrijk als Italiaans
staatsburger, maar iedere keer wordt dit afgewezen. Berlusconi is de
duivel in zijn ogen en de verpersoonlijking van het kwaad en de
ondergang van zijn land. Daarnaast heeft hij een hekel aan regels,
autoriteit en kapitalisme.
Gooi dat in de blender en je hebt: Tous les Soleils. Misschien niet
zo hoogstaand als de eerste film van Claudel, maar zeer zeker de moeite waard om te
bekijken !
