Off Screen, van regisseur Pieter Kuijpers (2005)
11 Maart 2002. John R. gijzelt het personeel in de Rembrandtoren in Amsterdam. Politie en overheid zijn, exact een half jaar na 11 september, in grote paniek. De man protesteert tegen breedbeeld-TV en denkt dat de zwarte balken in breedbeelduitzendingen verborgen codes bevatten. Op het einde van de dag maakt John op dramatische wijze een einde aan zijn leven. Niemand heeft ooit achterhaald wat deze man dreef. Jarenlang voerde hij een kruistocht tegen breedbeeld-TV en andere moderne technologie. Het is echter te eenvoudig om John R. voor gek te verklaren. Achter deze man schuilt een persoonlijke tragedie, die de basis vormt voor een intrigerende psychologische thriller, waarbij de feiten grotendeels op de achtergrond zullen raken. Een film over een man die duidelijk wil maken dat de wereld gek aan het worden is, maar daarbij zelf het onderspit delft…
De film start als John Voerman ( Jan Decleir ) zijn weg zoekt naar het kantorencomplex en de bewakingsmensen vertelt dat hij hen en het gehele personeel in gijzeling neemt.
Vervolgens neemt de film ons mee naar het verhaal van John Voerman. Wie hij is en hoe het komt dat hij zover is gekomen. John is een eerlijke buschauffeur van achter in de vijftig. Hij mag vervroegd met pensioen, maar wil dit niet. Thuis loopt het niet allemaal lekker. Zijn vrouw wil hem niet meer zien en daardoor ziet hij ook zijn kinderen niet meer. Hij is geobsedeerd door de macht van de multinationals en de media. Hij ziet de consument en dus zichzelf als de mindere partij die gebruikt wordt. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met het bestoken van de media met ingezonden brieven over het onrecht dat de consument wordt aangedaan. De laatste tijd heeft hij aandacht gericht op de breedbeeldtelevisie. John denkt dat er in de zwarte balken gecodeerde boodschappen zitten die de consument kunnen manipuleren. Dit verhaal legt hij voor aan Philips de uitvinder van de breedbeeldtelevisie.
Bij toeval maakt John kennis met de Philips topmanager Wesselinck ( Jeroen Krabbé ). Ze raken in gesprek en als de Philipsman zijn koffertje vergeet in de bus, leert John dat zijn brieven bekend zijn. Hij zoekt Wesselinck op in zijn kantoor en ze houden contact. Wesselinck neemt de buschauffeur in vertrouwen en er ontstaat een bijzondere, bizarre band tussen de twee. De Philipstopman geeft John informatie waaruit blijkt dat er nog veel plannen zijn om de consument te manipuleren.
John leert ook Astrid Joosten kennen, die hij al kende van haar kennisquiz "Twee voor Twaalf", als de vriendin van Wesselinck. Als zij op een avond in de regen aanbelt bij John, weet hij wat hij moet doen...
De film neemt de kijker van de gijzeling mee naar het verleden en gaat dan weer even terug naar het heden, waar John V. de komst eist van de topman van Philips. Wanneer de bewaking vertelt dat Philips naar de toren hiernaast is verhuisd, blijkt er iets te knappen in John. Hij blijft bij zijn eis, maar langzaam wordt duidelijk dat we te maken hebben met een man die het niet allemaal meer op een rijtje heeft.
Persoonlijk denk ik dat het de filmmaker prima gelukt is om de kijker tot op het laatst in spanning te houden. We kijken als toeschouwer in de kop van John V en zien hoe hij denkt en dat hij niet een gevaarlijke gek is, maar iemand die door onze maatschappij is geworden tot wat hij nu is. Uitstekende psychothriller van Nederlandse bodem!
Lees ook mijn interview met Jan Decleir op de voorpremièredag in Rotterdam.