Il colore nascosto delle cose, van regisseur Silvio Soldini (2017)
Een Italiaanse macho raakt compleet de weg kwijt wanneer hij een blinde vrouw tegenkomt.
Teo (Adriano Giannini) en zijn collega's hebben als personeelsuitje gekozen voor een soort workshop in een donkere ruimte, begeleid door een blinde vrouw, Emma (Valeria Golino). Aan het einde van de ervaring vraagt Emma of er nog vragen zijn en Teo zegt dat ze een sexy stem heeft. Terug in het licht checkt Teo direct zijn telefoon of er nog berichtjes zijn, of gemiste oproepen. En die zijn er.
De volgende scene belt hij aan bij een vrouw, die hem in een kamerjas ontvangt. Ze hebben hete seks.
Teo werkt op een reclamebureau, samen met een team van collega's. Hij heeft een vriendin, Greta, en van tijd tot tijd bezoekt hij een getrouwde vrouw, die te weinig seks van haar man krijgt. Teo woont nog alleen.
Op een namiddag staat hij in een kleding boutique een blouse uit te zoeken voor zijn vriendin. En dan ziet hij Emma. Ze is een rood jurkje aan het passen met een vriendin. Hij raakt geïntrigeerd en vindt haar duidelijk een mooie vrouw. Het is de vrouw van de sexy stem. Teo maakt kennis met de dames en regelt een afspraak bij Emma, die niet alleen blind, maar ook nog osteopaat is. Hij is immers al 40 en het begint allemaal wat stram te worden.
Na deze afspraak, waar Emma degene is die haar patiënt aanraakt, is het Teo die danig in de war raakt. Dit is een hele intrigerende vrouw en ook nog mooi en sexy. Emma heeft haar leventje prima op orde. Ze heeft vrienden, gaat ook af en toe uit. Dus ondanks het feit dat ze visueel beperkt is, een zelfstandige vrouw.Dat is even wennen voor Teo. Hij is geïntrigeerd en tegelijkertijd bang.
Mooie film over hoe mensen meer kleur in hun leven kunnen krijgen. In dit geval zie je dat Teo opbloeit na de kennismaking met Emma. Hij heeft er weer zin in. Geeft zijn vrijgezellenbestaan op en wil alleen maar tijd met Emma doorbrengen. Totdat hij zich ineens realiseert dat het een vrouw is met net zulke behoeftes als al die andere vrouwen. Dus hoe nieuwe dingen of mensen in het leven voor verandering kunnen zorgen. Hoe we anders kunnen kijken naar bepaalde zaken. Je moet er wel open voor staan !
Ik heb deze film bekeken op het Film by the Sea, in 2017.
Interessante film.
De regisseur had een aantal documentaires gemaakt over blind zijn. En nu dus een speelfilm. Soldino kun je kennen van bijvoorbeeld 'Pane e Tulepani'.
Wat ook goed gedaan is op filmisch vlak is spelen met kleur en filmformaat.Deze film begint en eindigt in het donker, en is meer dan de moeite waard !