Pane e Tulipani, van regisseur Silvio Soldini (2000)
Huisvrouw van middelbare leeftijd besluit tijdens een korte vakantie met het gezin, dat ze tijd voor haarzelf moet nemen en komt terecht in Venetië en laat haar gezinnetje even voor wat het is. Nu ze open staat voor contact in de vreemde ontmoet ze mensen van diverse pluimage, waarvan de ober in het restaurant tot haar hart doordringt.
Rosalba ( Licia Maglietta) is met haar gezin op een korte vakantie. Je kent het wel van die busreizen waarbij je onderweg door slimme verkopers van alles wordt aangesmeerd. De bus maakt een korte stop in een hotel en Rosalba gaat naar het toilet. Daar laat ze haar trouwring in de pot vallen. Oeps! Kan gebeuren. Met wat kunstgrepen staat ze iets later dan gepland alweer buiten. Maar tot haar verbijstering rijdt de bus weg zonder haar! In het hotel probeert ze haar man te bellen, maar die heeft net een nieuwe mobiel, dus dat werkt niet. Wat nu? Opeens wordt haar naam opgeroepen door de receptie; het is haar man. "Wat ze wel niet dacht, er zo lang over te doen. De hele bus zat op haar te wachten!" Rosalba kan het niet geloven. Ze spreekt af te wachten tot de bus terugkomt.
Maar een klein stemmetje fluistert iets anders. Ze ontmoet een vrouw die haar meeneemt, want ze gaat hier toch niet wachten, terwijl er thuis zoveel te doen is! De volgende lift is een man. Hij is erg moe en vraagt of zij wil rijden. Ze kletsen wat en dan merkt hij op dat ze nog nooit in Venetië is geweest. Madonna mia! Dat kan toch niet! Als door haar engeltje gedreven rijdt Rosalba de afslag van haar woonplaats Pescara voorbij en stopt in Venetië. Hier regelt ze een kamer voor één nacht in een pension. Als ze naar buiten gaat voor een hapje te eten, komt ze terecht in het restaurant, waar Fernando ( Bruno Ganz) de scepter zwaait. Het is een uiterst vriendelijk en galante man. Rosalba belt met haar man en vertelt dat ze morgen de trein neemt naar huis. Er volgt een scheldkanonnade, maar ze legt de telefoon erop.
De volgende dag trekt Rosalba erop uit. Het prachtige Venetië in en alles bekijken. Tijdens het genieten vergeet ze de klok en ze komt net te laat voor de trein. Helaas, dat wordt nog een nachtje Venetië. Nu moet ze op zoek naar een andere verblijfplaats, want het pension ging sluiten. Als ze weer in het restaurant is van Fernando, vraagt ze hem vriendelijk of hij misschien een verblijfplaats weet. Ze heeft niet veel geld meer, maar wellicht weet hij iets. Gentleman als hij is, legt hij de naïeve Rosalba uit dat voor dit geld er geen normaal onderkomen te vinden is en nodigt haar uit bij hem de nacht door te brengen. De ober regelt keurig netjes een slaapplaats en verbergt snel wat sporen van zijn eerdere bedoeling.
's Morgens staat er een lekker ontbijtje klaar met een heel lief briefje. Rosalba trekt de deur achter zich dicht en gaat richting het station. Op weg hier naartoe ziet ze een advertentie staan bij een bloemenwinkel. Zou ze...
Zeer zeker een geweldige film waar veel in zit! Rosalba wordt zich van zaken bewust waarvan ze het bestaan niet afwist. Alleen doet ze dingen die ze nooit zou doen. Het is een verhaal over het leven dat je overkomt, over geluk, over vrijheid en over liefde. De film heeft zo'n beetje alle prijzen gekregen in Italië die er waren, dus dat zit wel goed! Ik zou er nog een hele bladzijde over kunnen schrijven, maar dan verklap ik het verhaal, dus dat doen we maar niet. Gewoon gaan kijken die film!
