Zomerhitte, van Monique van de Ven (2008)
Een fotograaf wordt verliefd op een mooie zeemeermin en komt in de problemen.
Fotograag Bob probeert zijn trauma te verwerken door wat plaatjes te schieten op Texel en krijgt opeens de mooie, pure Kathleen voor zijn lens. Ze wandelt letterlijk zijn beeld poedelnaakt binnen en droogt zich af. Heel nonchalant. Als hij de naaktfoto's verwijderd van zijn camera mag hij nieuwe foto's maken. Bob is om en enorm geïntrigeerd door haar mysterieuze verschijning. Met het excuus om de foto's te brengen, gaat hij naar de discotheek waar zijn werkt en maakt kennis met 'vrienden' van haar. Die zien hem niet zo zitten en willen niet dat hij zich met hun zaken bemoeit.
Opeens is daar ook een man die hem wil helpen en zaken vertelt. Bob raakt steeds meer verstrikt in een web waar hij eigenlijk niet in verstrikt wil raken. Maar ja, de liefde is sterk !
Het debuut van Monique van de Ven als regisseur in een film waarin ze zelf gemakkelijk de hoofdrol had kunnen spelen. Sophie Hillebrand is de Monique van de Ven van deze tijd. De manier waarop ze praat, de manier waarop ze zichzelf is: ontwapenend en vooral sensueel. Dan zou Waldemar Torenstra, de nieuwe Rutger Hauer moeten zijn. En daar wringt het een beetje. Hij speelt een leuke rol, maar kan niet tippen aan de Rutger Hauer in Turks Fruit. Want daar lijkt het toch heel veel op, vind ik. Of daar moet het op lijken; dat kan ook.
De verfilming van het boekenweekgeschenk geschreven door Jan Wolkers, verfilmd door Monique van de Ven... Ik denk toch wel een groot muze van Wolkers. Dan zou het cirkeltje rond zijn. Leuke film, maar geen hoogvlieger.