zebraman
Zebraman, van regisseur Miike Takashi (2004)
Hoe de fantasie van een eenvoudig mens tot werkelijkheid kan komen als je er ( en in jezelf ) gelooft!
Het is 2010 in Japan. Het zit Shinichi allemaal niet mee… Hij is een knullige leraar op een school met akelige kinderen en collega’s. Zijn vrouw gaat vreemd, zijn dochter belandt in de prostitutie en zijn zoon wordt getreiterd omdat die toevallig op dezelfde school zit als zijn vader. Het enige waar hij iets uit put is zijn enthousiasme voor een superheld uit een televisieserie uit zijn jeugd: Zebraman. In zijn vrije tijd is hij bezig een pak in elkaar te knutselen van zijn superheld, maar ook dit gaat gepaard met de nodige tegenslagen.
Het verandert allemaal wanneer er op zijn school een gehandicapte jongen in een rolstoel wordt toegevoegd aan zijn studenten, die net als hij helemaal ondersteboven van Zebraman blijkt te zijn. Hij trekt er ’s nachts op uit om zijn outfit te showen, maar komt nog dubieuzere lui tegen als hijzelf. Dan komt hij erachter dat hij magische krachten bezit, die hem tot acties brengen waar hij zichzelf tot dan toe never toe in staat had geacht.
Tegelijkertijd loopt er een andere verhaallijn, om het verhaal nog ongeloofwaardiger te maken. De stad wordt namelijk aangevallen door buitenaardse groene wezens, die mensenlichamen overnemen. Dit word, alweer heel knullig, in de gaten gehouden door een geheimagent met zijn collega. De hele dag posten ze voor de deur van de mogelijke leider van het spul, want ze willen de stad en de wereld overnemen…
Hier ligt een taak voor Zebraman!
Ik heb ontzettend genoten van dit stripverhaal, want dat is de film ook. De antiheld die in een crisis zit. Allemaal net als de helden uit het grote Amerika ( Superman enz. ). Takashi zet hier een dijk van een persiflage neer op dit filmgenre, met veel knulligheid uit de jaren zestig en nog meer vliegende mensen en uit het zeepsop ontpopte aliens.
Leuk ook de kennismaking met de moeder van het jongetje, die direct in zijn droom verschijnt als Zebranurse; misschien leuk voor een vervolg !