Welcome to Collinwood, regie Joe en Anthony Russo (2003)
Zeer geestig verhaal over de ultieme kraak, uitgevoerd door een stelletje ongeregeld. Gedoemd te mislukken uiteraard.
De film begint met een shot waarin vier mannen er een beetje aangebrand en beteuterd bij staan. Een voorbode op wat komen gaat.
We verplaatsen ons naar Cleveland en om precies te zijn het gedeelte Collinwood. Zeg maar de achterbuurt van Cleveland.
Een kleine crimineel, gespeeld door Luis Guzman, wordt gepakt als hij een auto probeert te stelen. Prachtige scène!
Hij komt in de gevangenis en hoort daar van een 'lifer' over een 'Bellini', maar omdat voor elkaar te krijgen is een 'Mullinski' nodig.
Als toeschouwer denk je de hele tijd: waar hebben die mensen het nu over, maar in de loop van de film wordt het duidelijk.
De lifer is iemand die levenslang uitzit. Een Bellini is de ultieme kraak en een Mullinski is iemand die de straf overneemt.
Die dus zegt dat hij het heeft gedaan.Ik weet niet meer precies wie er als eerste op zoek ging, maar uiteindelijk is er dus een clubje gevormd,
die allemaal een stukje mee willen pikken van de taart.
Als ik ga vertellen wie het allemaal zijn verraad ik een deel van het verhaal, maar neem het volgende in gedachte:
een oude sukkelige kruimeldief, een berooide vader met kind op de schouder, een verlopen gangsterliefje,
een zwarte met een enorm ego en een overbescherming naar zijn zus, en een romantische slungel,
onder de bezielende leiding van een brandkastenkraker in ruste en in rolstoel ( George Clooney).Prachtige film! In tijden niet zo gelachen. Als je van slapstick houdt, is deze film een must!
Als bijtitel stond vermeld: In de voetsporen van de Coen Brothers.
En ik moet dit inderdaad beamen, want deze broers hebben heel goed naar de gebroeders Coen gekeken.
Slapstick, veel zwarte humor, veel details, absurdisme. Het is er allemaal!