Viva la liberta, van Roberto Ando (2013)
Politiek leider van de oppositiepartij in Italië heeft het gehad en houdt het even voor gezien. Zijn partij wil door en komt met een oplossing. Zijn tweelingbroer neemt zijn plek tijdelijk in.
Toni Servillo uit die hele grote film, speelt hier een uitgeblust politicus. De linkse oppositiepartij staat flink op verlies. Het volk gelooft er niet meer in. Enrico Olivieri is de voorzitter van deze partij. In de nacht voor een belangrijk Europees debat verdwijnt hij. Waar naar toe weet dan niemand.
De volgende ochtend heeft de partij of eigenlijk de spindoctor een probleem. Bottini mag het oplossen. Olivieri heeft een briefje achtergelaten in zijn woning. Daar kan ie het mee doen. Hij komt erachter dat Enrico een tweelingbroer heeft. Maar die is juist ontslagen uit een inrichting. Ze gaan het aankijken.
Intussen wordt duidelijk dat Enrico zijn heil heeft gezocht in Parijs. Daar kent hij nog een jeugdvriendin. In Parijs kan hij even onder de radar blijven, hoopt hij. Hij kan het goed vinden met haar en haar dochtertje.Giovanni vertelt dat hij zijn broer goed kent, dus hem nadoen is geen enkel probleem. Giovanni is filosoof, maar ook bipolair. Wanneer hij zijn opwachting opmaakt lijkt het alsof hij iedereen betovert. Hij zegt dat de politiek niet langer moet liegen, maar de waarheid moet gaan vertellen. Zijn achterban hangt aan zijn lippen.
En het heeft succes. Giovanni lijkt de positieve versie van de twee broers. Hij kan geweldig spreken, speelt piano, charmeert, danst en pakt zijn achterban en kiezers in.
In Parijs raakt Enrico meer en meer ontspannen. Hij trekt op met zijn vriendin van vroeger en haar dochtertje. Die is betrokken bij een filmproductie.
Dan nadert het moment dat Enrico moet terugkeren...
Ik heb wat recensies gelezen over deze film en moet zeggen dat ik de film erg amusant vond. Servillo speelt natuurlijk niet zoals in La Grande Belleza, maar dat hoeft ook niet.
Het is een tragikomedie, maar ook een klucht. De film switcht van Enrico naar Giovanni en op een gegeven moment heb je geen idee meer waar je naar zit te kijken. Het gaat over de politiek in Italië. Ook een klucht natuurlijk. Iedereen rolt over elkaar heen. En dan zegt ineens een politicus dat ze net als in het leven de waarheid moeten gaan vertellen. Met andere woorden zegt ie dat politici liegen. En dat het volk het fijn vindt om leugens te horen. Het feit dat Giovanni bipolair is maakt eigenlijk niet uit.
Hoeveel politici lopen er niet rond met allerlei stoornissen, of hele grote ego's?
En niet alleen in Italië. Maar dat is net iets meer drama natuurlijk !
Dus iets minder serieus en gespannen, dan word het leven er een stuk leuker op!
Daar kan ik me natuurlijk bij aansluiten !