Un p'tit truc en plus, van Artus (2024)
Vader en zoon beroven de lokale juwelier, en vluchten met een bus vol met jongeren met een beperking.
Paulo en zijn vader Theodore beroven een plaatselijke juwelier.
Tijdens het omkleden wordt Paulo gezien door een van de medewerksters.
Ze vluchten en komen een bus tegen.
Deze bus is de bus die een groep jongeren met een beperking naar hun zomerkamp gaat brengen.
Ze wachten nog op een laatkomer.
Theodore aarzelt geen moment, en zegt dat hij de begeleider is van zijn zoon.
Alice is de leidster van het stel en twijfelt eerst, maar neemt de twee mee in de bus en ze vertrekken.
Ondertussen is de laatkomer aangekomen, en die ziet geen bus.
Wanneer hij wat verder loopt, staat er toch een bus met jongeren, vooral meiden, op weg naar hun vakantiebestemming.
Hij wordt met open armen ontvangen.
Eenmaal op de vakantiebestemming aangekomen moet Paulo dus doorgaan voor een jongen met een beperking.
Dat is wat oefenen, maar het lijkt hem te lukken.
Totdat twee van de anderen hem door hebben.
Er ontstaat een interessante chemie tussen Paulo en de jongeren. En ook Alice is onder de indruk, van deze jonge man.
Zij staat eigenlijk op het punt om hun vaarwel te zeggen en te
vertrekken met haar vriend, maar dat vindt ze helemaal niet zo leuk.
Genoeg ingrediënten voor een leuke film.
Op het terrein van het zomerkamp krijgen we een beter beeld van vader en zoon.
En eigenlijk is Paulo geen overvaller. Hij heeft het hart op de goede plek zitten, en dat is ook Alice niet ontgaan.
Ze krijgt een zwak voor hem, of gaan we het anders noemen?
Zelf zit ze ook in een spagaat.
En dan de band die Theodore krijgt met Soso, de voetballer.
Ontzettend leuke film, waardoor je het een grote glimlach de bioscoopzaal verlaat.
Artus speelt Paulo, en die had ik al in een andere film gezien, maar daar vond ik geen bal aan.
Deze is meer dan de moeite waard!