Un Long Dimanche de Fiançailles, van regisseur Jean-Pierre Jeunet (2003)
De nieuwe film van de regisseur (Jean-Pierre Jeunet) van “Le fabuleux destin d’Amélie Poulain” met Audrey Tautou in de hoofdrol is een bijzonder liefdesverhaal: “Un long dimanche de fiançailles,” gebaseerd op het gelijknamige, beroemde boek van Sebastien Japrisot.
De film speelt zich af in Frankrijk tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog in de dodelijke loopgraven van de Somme, de machtsgangen van Parijs en in het bescheiden huis van een onbedwingbaar provinciaals meisje.
“Un long dimanche de fiançailles” vertelt het verhaal van de ontroerende zoektocht van een jonge vrouw naar haar verloofde, die tijdens de oorlog is verdwenen. Hij is één van de vijf Franse soldaten die door de krijgsraad onder mysterieuze omstandigheden zijn veroordeeld. Zij worden vanuit een geallieerde loopgraaf het niemandsland ingestuurd, hun dood tegemoet.
Wat volgt is een onderzoek naar de willekeurige militaire geheimhouding, de absurditeit van de oorlog en de voortdurende passie, intuïtie en vasthoudendheid van het menselijk hart.
Mathilde ( fabuleus gespeeld door Audrey Tautou ) woont op het platteland bij haar oom en tante. Ze heeft polio en kan moeilijk lopen. Haar vriendje Maniche ( Gaspard Ulliel) is opgeroepen voor de Eerste Wereldoorlog. Wanneer de oorlog ten einde is krijgt ze het bericht dat haar vriend samen met vier anderen op een mysterieuze manier zijn verdwenen. Mathilde accepteert dit feit niet, want indien haar vriend dood zou zijn, dan zou ze het weten (voelen). Ze gooit alles op alles om meer informatie te krijgen over de verdwijning, die ineens geen verdwijning blijkt te zijn. Stuk voor stuk weet ze de identiteit van alle anderen te achterhalen en krijgt ze meer informatie. Ze roept zelfs de hulp in van een speurneus uit Parijs, die haar ook telkens weer niet het bevrijdende nieuws kan geven. Zelfs als er min of meer bewijzen zijn dat haar Maniche dood zou zijn, dan geeft Mathilde het niet op, want " ze zou het weten". Iedereen verslijt haar voor gek, maar Mathilde geeft niet op!
Wat we hier te zien krijgen is meer dan een liefdesgeschiedenis. Het is geschiedenis van een vrouw die tegen alle goede adviezen in blijft vasthouden aan haar hoop en blijft luisteren naar haar hart om zo te proberen zoveel mogelijk stukjes van de puzzel bij elkaar te krijgen. Ze is ervan overtuigd dat ze goed zit, ook al zegt iedereen het tegenovergestelde. Ze voelt ook dat ze alleen is tegen de hele wereld en ook al zijn er momenten van twijfel die iedereen zouden weerhouden van verdere actie, toch gaat ze door en hervindt de kracht om toch haar gelijk te bewijzen.
Jeunet zou Jeunet niet zijn als we weer worden overladen met details tot in het absurde toe. In het begin krijgen we alle soldaten met naam en toenaam te horen, waar ze vandaan komen, hoe hun liefjes heten etc. Nog net niet wat ze gegeten hebben de vorige avond! De film switcht van het heden naar het verleden om zo een goed beeld van de speurtocht van Mathilde te krijgen.
Ook fragmenten van de oorlog en tegelijk ook de absurditeit worden in al haar glorie getoond. Maakt dat van deze film een oorlogsdrama? Zeker niet! Dit gaat veel meer om de kracht van de jonge vrouw die ze steeds weer vindt om door te gaan voor haar doel. De fragmenten van de bominslagen zijn afschuwelijk, maar worden tegelijkertijd afgewisseld met luchtige humor. Zoals de postbode die elke keer het pas aangeharkte grintpad vernield met zijn fietssporen en dan ineens merkt dat het grintpad weg is! Of de kruistocht van Tina Lombardi ( Marion Cotillard): geweldig! Ook het karakter van Germain Pire ( Ticky Holgado ) Er was even een gerommel op de achtergrond van de film, omdat de Franse overheid vond dat het geen Franse film was en er dus ook geen geld qua subsidies in wilde steken, maar dat kwam omdat Warner Brothers de rechten hadden van het boek en dus ook de film wilden maken.
Deze typische Jeunet film is er één die je moet zien, zeker als je zijn laatste film goed vond. Persoonlijk ben ik geen voorstander van oorlogsfilms. Ik vind ze zinloos en ze boeien me niet, maar dit is geheel andere koek! Ik weet het is pas januari, maar ik ben ervan overtuigd dat deze film op mijn lijstje zal komen van dit jaar!