Triangle of Sadness, van Ruben Ostlund (2022)
Een tochtje op een luxe cruise mondt uit in een situatie waarin de verhoudingen tussen arm en rijk volkomen op zijn kop worden gezet.
We komen terecht in de modellenwereld waarin Carl een casting moet doen.
Hij heeft iets met influencer Yaya, en samen worden ze uitgenodigd voor een tochtje
op een luxe cruise met aan boord alleen maar superrijke mensen.
Een Russiche oligarch, wapenhandelaars en noem het maar op.
Maar waar is de captain?
Die laat zich niet zien, want hij is constant stomdronken. Zijn taken worden waargenomen door zijn onderofficier.
In de aanloop naar het tochtje zie je ineens een speedboot komen aanscheuren.
En een aantal mannen met een koffertje.
Hier wordt heel zorgzuldig mee omgegaan, maar wat blijkt: het gaat om een paar potten Nutella.
Iedereen geniet met volle teugen van de luxe en weelde van de cruise.
En we maken kennis met de bemanning en de passagiers.
Dan moet er natuurlijk een captain's dinner worden gepland.
De captain die duidelijk stomdronken is, geeft aan dat iedere dag goed is,
behalve donderdag. Dan wordt het slecht weer. Het diner wordt ingepland, maar dus wel op een donderdag.
De vrouw van de oligarch ligt aan het zwembad en heeft het idee om het personeel even vrijaf te geven.
"Kom lekker in het zwembad".
Niemand begrijpt er iets van, maar zij mag het zeggen. En het voltallige personeel is vrij.
Dat dit wellicht geen goed idee is, blijkt later.
Want het captain's diner komt er aan en het weer wordt steeds slechter...
Dit is weer zo'n heerlijke film van Ostlund. Ik heb al zijn eerdere werk "Turist", besproken.
En daarna kwam "The Square", maar deze film is wel een echt meesterwerk.
Je ziet het al in het begin dat hij ons in de spiegel laat kijken.
De modellen op de casting, moet blij kijken bij een duur merk, en bedroefd bij een goedkoop merk.
Dan het etentje van Yaya en Carl.
De Nutella. Maar ook het feit dat er rangen en standen aan boord gelden.
Harde werkers helemaal onderin, dan de tussenlaag en op het bovendek de eilte.
Tja, en zo'n idee om hier verandering in te brengen, zorgt voor onrust.
Ze zijn natuurlijk veel te laat met de voorbereidingen voor het captain's diner, en dan mag ie stomdronken zijn,
hij had gelijk over het weer.
Het wordt een enorme puinhoop, als de storm losgaat.
Alles en iedereen vliegt over elkaar heen. Het eten dat genutigd is, komt er net zo snel weer uit.
De toiletten kunnen dat geweld niet aan. Enfin, het plaatje wordt wel duideijk!
Maar dan vergaat het schip door een aanslag door piraten en sommigen overleven het niet en sommigen wel.
Dan worden de rollen omgedraaid, want niemand weet hoe te jagen. Laat staan het te bereiden.
De huishoudster wel, en zij neemt nu de leiding en maakt hier ook gebruik van.
Woody Harrelson speelt de stomdronken Amerikaanse captain, en dat doet ie voortreffelijk.
Wanneer hij samen met de Russische oligarch dronken wordt, en een discussie voert over kapitalisme en socialisme.
De captain beschuldigt zijn eigen land, de Amerikanen dus, van de liquidaties van een reeks bekende personen.
De rest van de cast ben je zo weer vergeten. Net als een Instagram post.
Ik heb in recensies gelezen dat het hele verhaal terug te voeren is naar de geschiedenis.
Dus WO I, WO II, communisme, 9/11.
Dat zou kunnen. Wat ik wel weet is dat Ostlund de wereld een spiegel wil voorhouden met zijn werk.
En dat is heel goed gelukt in deze Triangle of Sadness.
Iets dat overigens staat voor het driehoekje op je voorhoofd dat ontstaat als je fronst.
