Train to Busan, van Yeon Sang-ho (2017)
Vader brengt zijn dochter met de trein naar haar moeder, maar de hogesnelheidstrein verandert van eindbestemming.
Seok-woo is een workaholic eersteklas. Zijn vrouw en hij zijn uit elkaar. Hij woont met zijn dochter samen bij zijn moeder. Hij werkt bij een chemisch concern dat schimmige proeven doet.
Zijn dochter wil graag naar haar moeder, maar pa heeft geen tijd. Tja, zo gaat dat. Maar de kleine krijgt het toch voor elkaar om
haar vader midden in de nacht naar het station te brengen en haar te vergezellen naar Busan.
Wanneer de twee op het station zijn gearriveerd gebeuren er vreemde dingen. En op het nieuws is het niet al heel veel beter. Er zitten zombies op de trein. Dat wil zeggen een paar en zodra die iemand bijten veranderen ze ook in een zombie. Oh oh !
Dit is de eerste speelfilm van de regisseur en hij heeft lekker uitgepakt. Ik had geen idee waar Busan lag, maar inmiddels is
dat iets duidelijker. Tussen de zombies door worden er voor Korea gevoelige thema's aangesneden. Wat te denken van corruptie, chantage,
klassenstrijd en de vaderfiguur van Seok-Woo wordt ook behoorlijk te kakken gezet.
Fasten your seatbelts voor deze hogesnelheidstrein naar Busan.
En het aardige is dat het lijkt of alles in real-time is opgenomen. Aardige film die de publieksprijs in Toronto won.