The Lobster, van Yorgos Lanthimos (2015)
Singles krijgen 45 dagen de tijd om een partner te vinden, anders veranderen ze een dier naar keuze..
Hoe zegt u? Precies, maar dat komt later !
We komen er in als een vrouw in een auto naar een soort kinderboerderij rijdt, de deur opent, een geweer tevoorschijn haalt en een ezel doodschiet.
Juist, ja !
We zitten in een film van Yorgos Lanthimos. David, prima vertolkt door Colin Farrell, wordt opgehaald als zijn vrouw bij hem weg gaat. In een bus met andere singles wordt hij naar een hotel gebracht waar hij 45 dagen de tijd krijgt een partner te krijgen. Zo niet, dan verandert hij in een dier naar keuze.
Hij krijgt een intake, daarna moet hij zijn maten opgeven. In de kamer die hij toegewezen krijgt hangen dezelfde overhemden en broeken in de kast. De eerste nacht mag hij met een hand op zijn rug slapen.
De volgende dag leert hij dat er ook stelletjes zijn. Zij krijgen privileges. En wanneer het je niet lukt binnen de termijn een partner te vinden, je wordt veranderd in een dier naar keuze. David kiest voor een kreeft. Een prima keuze, volgens de hotelmanager. Hij vindt aansluiting bij een paar mannen. David is niet alleen naar het hotel gekomen. Hij heeft zijn broer meegenomen. Die is veranderd in een hond. Maar ja, wat moet je met een hond in een hotel?
Al snel ziet David dat mannen van alles doen om een geschikte partner te vinden. Dit gaat van jezelf steeds een bloedneus slaan tot mank lopen. Wanneer het je lukt om iemand te vinden die iets heeft dat jij ook hebt, krijg je de kans terug te komen in de maatschappij, als stel. Maar niet zomaar natuurlijk. Het hotelpersoneel moet er wel van overtuigd zijn dat het allemaal klopt. Het is mogelijk om extra dagen erbij te krijgen, zodat je dus langer over je zoektocht kunt doen. Hiervoor moet je buiten het hotel de zogenaamde 'loners' neerschieten. Deze 'loners' zijn ontsnapt en leven buiten in de bossen in een eigen wereld. Hier mag je weer geen stelletje zijn. Dit gedrag wordt flink bestraft.
David probeert zijn geluk uit. De vrouw die hij kiest is uitermate meedogenloos en wreed. Het lijkt te lukken, maar wanneer zij op een ochtend vertelt hoe ze zijn broer heeft vermoord in de badkamer, dan gaat het licht bij hem uit.
Krankzinnige film die ik persoonlijk nog een keer moest bekijken omdat je zoveel details over je heen krijgt, zodat je niet meer weet wat nu bij en wat nu hoofdzaak is.
In de film zit een verhaal, dat wordt verteld door een vrouw, een loner, vertolkt door Rachel Weisz. Haar stem is mat.
Eigenlijk is het een absurd liefdesverhaal, want David ontsnapt en komt bij de loners. Daar vindt hij eindelijk een geschikte vrouw. Maar in die maatschappij is het weer verboden om elkaar seksueel aan te raken.
In het hotel wordt het bestraft als je als single de hand aan jezelf slaat. Bij de 'loners' mag je geen seksuele handelingen doen met andere loners. De ene straf nog gruwelijker dan de andere.
Het vertelt iets over onze snelle datingmaatschappij. Op Tinder en andere datingsites swipe je naar links of naar rechts, met het grootste gemak. In deze film moet je iets gemeenschappelijks hebben om als stel door het leven te gaan. Logisch. Als je met iemand door wilt, moet er iets gemeenschappelijks zijn. Maar in deze film hoef je elkaar niets seksueel aantrekkelijk te vinden als je maar iets gemeenschappelijks hebt. Mensen gaan zo ver dat ze dit zelfs faken.
Het geeft je te denken. Hoe dan wij dit? Dus een liefdesverhaal in een absurde verpakking, waarvan je eigenlijk niet teveel moet prijsgeven. Dat zou de beleving bederven, maar let op de details !