The Five Senses, van regisseur Jeremy Podeswa (1999)
Toen ik de
film zag staan in het programma van het Filmfestival in
Rotterdam, leek me dit wel een intrigerende film.
Sowieso vind ik
'bewust wording' een heel interessant gegeven en het gebeurt de
laatste tijd niet zo veel meer dat mensen de tijd nemen voor
iets;
alles gaat zo snel en gehaast. Vorige week heb ik de film
dan eindelijk bekeken en ik heb er zeker geen spijt van!
De film
vertelt het verhaal van een aantal mensen in een
appartementgebouw die zich op, soms harde wijze,
bewust worden
van hun leven door hun zintuigen. Zo zien we een oogarts die
langzaam doof aan het worden is.
Hij schrikt zich rot en besluit
meteen om bewuster te gaan leven.
Hij stopt met zijn praktijk en
maakt een lijst met zaken die hij nog graag zou willen
horen...
Heel ironisch dat juist een callgirl hem opmerkzaam moet
maken dat je ook nog met andere zintuigen kunt 'horen'..
Ook zien
we een masseuse die totaal geen contact heeft met haar eigen
dochter, maar die wel andere mensen een lekker gevoel kan geven.
Wat dacht je van de vrouw die zich bezig houdt met mooie taarten
maken.
Het moet er perfect uitzien, maar aan de smaak heeft ze
niet gedacht...
Dit wordt haar duidelijk gemaakt door haar
Italiaanse vriendje, die weer alleen bezig lijkt met seks en eten.
De film is
opgehangen aan de verdwijning van een klein meisje, nadat ze door
de puberdochter van de masseuse alleen is achtergelaten in het
park.
De dochter van de masseuse had meer oog voor een vrijend
stelletje dat de bosjes in dook...
Zij lijkt bijna dwangmatig
alles te moeten 'zien', bijna op het voyeuristische af..
De film
zit vol met tegenstrijdigheden en de boodschap van de regisseur
is volgens mij dan ook dat ' niets is wat het lijkt' .
De taarten
zien er wel mooi uit, maar smaken totaal niet... Of de hoge stem
die de oogarts steeds hoort lijkt een vrouw,
maar blijkt een man
te zijn. De Italiaanse vakantievriend lijkt een gigolo en
ontzettend macho, maar ook dat is niet helemaal waar...
Alle 5
zintuigen passeren de revue: horen, zien, proeven, ruiken en
voelen. Ik was erg onder de indruk van de film,
maar moest hem
wel nog even voor mezelf afspelen en zo alles op een rijtje
zetten.
De muziek is ietwat aan de zware kant, maar geeft het ook
een bepaalde spanning mee...
De film heeft niet voor iedereen een
happy end, maar dat moet je zelf maar gaan bekijken!