The Art of Love, van Philippe Weibel (2022)
Een
getrouwde vrouw van middelbare leeftijd, met een huwelijk waar de fut
een beetje uit is, moet gaan samenwerken met
het boegbeeld van een bedrijf, dat gespecialiseerd is in erotische
speeltjes.
Eva is nu 55 en met haar baantje bij de metro verdient ze wel aardig, maar het is geen vetpot.
Haar man heeft een degelijke kantoorbaan. Maar Eva wil wat extra's bijverdienen voor een luxe vakantie.
Ze besluit te reageren op een advertentie van het bedrijf "The Art of Love", en gaat recensies schrijven van seksspeeltjes.
Dan hebben we Adam, 34, die het boegbeeld is van het bedrijf. Hij heeft
ik weet niet hoeveel volgers, maar is eigenlijk een enorme
narcist.
Op een feest ontmoeten de twee elkaar en hun chef heeft plannen om de twee te laten samenwerken aan een experiment.
Beiden moeten hiervoor behoorlijk uit hun vertrouwde omgeving, of
comfortzone gaan en dat levert leuke en interessante beelden op.
Adam
staat een paar keer per dag voor de camera zich in het zweet te werken
met allerlei apparaten, maar is eigenlijk heel erg eenzaam.
Datzelfde geldt voor Eva. Alleen weigeren ze het van elkaar te accepteren.
Dan is er ook nog een buurvrouw van Adam. Die hij wel leuk vindt, maar zij heeft toch andere plannen.
Het is een leuk verhaal. Helemaal als je meekrijgt dat Eva helemaal niet zo ontdeugend is als ze lijkt.
Hun baas heeft snode plannen met de twee, maar dan moet de chemie wel werken. En dat is nu juist het probleem.
Het is tragi-komische film. Met een lach en een traan dus.
Zeker geschikt om eens te kijken.