Tampopo, van Juzo Itami (1985)
Epische zoektocht naar de perfecte ramen (Japanse noodles).
De film begint met een
Japanse jongeman die samen met zijn lief in de bioscoop zit. Hij ergert
zich aan krakende chips en richt zich tot de kijker van deze film,
die snel van start gaat.
Tampopo (Nobuko Miyamoto) heeft een ramen-eetcafé, maar het wil maar niet lopen. Na de dood van haar man staat ze er alleen voor.
Op een regenachtige
avond stapt Goro uit zijn vrachtauto. Hij en zijn bijrijder hebben
honger gekregen.
Goro redt het zoontje van Tampopo uit de handen van pestkoppen en wil
in het restaurant een kom ramen bestellen.
Daar treft hij een stel dronken dorpsgasten aan die zijn aanwezigheid
niet op prijs stellen.
Het wordt vechten en de volgende morgen wordt Goro wakker in het
eetcafé van Tampopo.
Ze heeft zijn wonden verbonden en heeft hem daarna laten slapen. Goro
zegt dat Tampopo moet proberen de beste noodles van de omgeving te gaan
maken.
Hij gaat haar daarbij helpen.
Zo reizen de twee van
restaurant naar restaurant om te kijken, wat nu zo belangrijk is om de
beste noodles of ramen te maken.
Samen komen ze allerlei kleurrijke personages tegen die ook aanbieden
te willen helpen.
Ze redden een oude baas van de verstikkingsdood, ze vinden een oude
chef-kok, en de bullebak die Goro met zijn maten in elkaar heeft
geslagen,
biedt aan de zaak te verbouwen. Op een goede manier!
Dan zou het toch moeten lukken...
Een heerlijke film die
zijn tijd ver vooruit was, want de originele film is uit 1985.
Hij is opgepoetst en uiteraard digitaal gemaakt.
Ik heb de film uit 1985 bekeken en dat was ook meer dan smullen.
Daar gaat het namelijk
over in deze film. De essentie van voedsel en hoe het ons leven
beïnvloedt.
Alles is ermee verbonden: droevigheid, depressie, humor, dood, seks en
nog veel meer.
Dat wordt hier uitstekend getoond. Want hoe actueel is dit thema
tegenwoordig? Precies !
Door het verhaal van
Tampopo lopen nog een aantal scènes of kleine verhalen.
Wat te denken van de sensuele scène in bed, of de oude vrouw die in
voedsel moet knijpen.
Prachtig vorm gegeven en een briljante eindscene. Nu dus opnieuw in de bioscoop. Ga dat zien !