Taal is zeg maar echt mijn ding, van Barbara Bredero (2018)
Anne werkt voor een vrouwenmagazine, maar kan niet echt doen wat ze wil. Net op het moment dat ze op het punt staat op te
zeggen, gebeurt er van alles in haar leven dat de boel op scherp zet.
Anne, Fockeline Ouwerkerk, werkt in Rotterdam voor een groot vrouwenglossy. Ze schrijft colums en samen met fotograaf Timo,
met wie ze haar frustratie goed kan delen, werkt ze in een team.
Zo van de buitenkant lijkt het wel te gaan, maar onderhuids wil ze eigenlijk iets anders. Ze is aan een boek bezig, en ze wil zich niet
laten kaderen door de hoofdredactrice. Iets met "daar moet een piemel in". Dat mag dus niet.
In haar echte leven woont ze ook in de havenstad en is ze dol op haar vader. Maar die is behoorlijk dement aan het worden.
Hij heeft nog een boekwinkeltje, waar hij dagelijks op zoek is naar zijn manuscript.
Haar moeder krijgt het benauwd en wil er een paar weken tussenuit.
Net op het moment dat Anne het kantoor van haar hoofdredactrice binnen wandelt en wil zeggen dat ze iets anders wil gaan doen,
is die haar voor. Ze gaat voor een mannenglossy werken en daar mannen interviewen. Maar, en dat is wel écht een kers op de taart,
denkt ze: ze gaat op pad met de mooie fotograaf, Rick. Daar zouden alle vrouwen wel een beschuitje mee willen eten.
Die Rick ziet er wel lekker uit, maar heeft toch zo zijn dingetjes, waar ze zich aan stoort.
Maar Anne mag op missie.
Een paar dagen naar de zon, met Rick. En juist dan heeft haar moeder besloten om naar India te gaan. Over timing gesproken.
Maar ja, op missie met fotograaf Rick, betekent sex. En dat lijkt Anne wel wat. Of die samenwerking goed gaat ziet ze dan wel.
En dat met haar vader komt wel goed. Ze heeft ook nog een broer en een zus.
Losjes op het boek van Paulien Cornelisse gebaseerd, dat ik natuurlijk heb gelezen. Taal is namelijk ook wel een ding voor mij.
Anne heeft een passie voor taal. Eigenlijk bijna een obsessie. Ze kijkt goed om zich heen en luistert vooral om zich heen.
En wat je daar dan niet allemaal te horen krijgt, is soms erg tegenstrijdig of gewoon dom te noemen. Of het nu om gekke
stopwoordjes gaat of gewoon taalkundig onjuiste zinnen, maar in ieder geval veel nieuwe woorden.
Haar partner in crime, Timo, begrijpt haar. Haar familie niet. En zo blijkt later nog meer mensen niet.|
Dus een film over ontdekken, seks, taal, maar niet te vergeten dementie. Want haar vader, goed gespeeld door Peter Faber, is
zo dement als een deur aan het worden. Hij denkt dat hij, voor hij zijn huidige vrouw leerde kennen, kennis heeft gehad aan meerdere
vrouwen en dus ook meerdere dochters zou hebben.
Dat leveren leuke, maar ook treurige situaties op.
En hij is dagelijks zijn huis en winkel aan het verbouwen op zoek naar zijn manuscript. Maar heeft ie dat wel echt geschreven?
Timo, gespeeld door Egbert Jan Weeber, speelt het naieve vriendje.
Natuurlijk komt het allemaal goed, en is niet alles wat het lijkt. De film kijkt lekker weg en is leuk voor een zondagmiddag, of zo.