Suzhou River, van regisseur Lou Ye (2000)
De verteller legt alles vast met zijn videocamera. We zien het leven dat zich afspeelt rondom een rivier in een grote stad. Hij vertelt hoe hij een meisje heeft leren kennen: MeiMei.
We worden meegenomen naar dit laatste verhaal en zien hoe Mardar, de motorkoerier, en Moudan, een schoolmeisje, verliefd op elkaar zijn geworden. Deze liefde heeft echter nooit echt tot bloei kunnen komen door een speling van het lot. Mardar gaat de gevangenis in en als hij eruit komt gaat hij op zoek naar zijn lief, want hij is ervan overtuigd dat ze terugkomt, net zoals in het verhaal van de zeemeermin. Als hij MeiMei leert kennen ziet hij in haar zijn vroegere vriendin terug. Maar of ze het nu wel of niet is, dat moet u maar zelf gaan bekijken...
En ook krijgen we het verhaal van Mardar en Moudan. Mardar is een ongevaarlijke gek,
die nog steeds op zoek is naar zijn lief die een tijd geleden zomaar van de brug is gesprongen.
Dit is een zogenaamde raamvertelling, dat wil zeggen dat er een verhaal in een verhaal wordt verteld. De regisseur maakt het ons niet gemakkelijk, want de beide verhalen lopen door elkaar heen en je weet op een gegeven moment niet meer in welk verhaal je nu zit,
Het is een mooie liefdesgeschiedenis en zit uitstekend in elkaar. De regisseur heeft goed opgelet bij de Hitchcock films. De film lijkt een beetje op een 'Dogma-film', want er is gewerkt met bestaand licht en geluid en het lijkt of de hele film gemaakt is met een videocamera, tenminste zo heb ik het beleefd. Dit samen met de beelden van de levendige en smerige Suzhou rivier maken het tot een prachtig geheel. Het is dan ook niet gek dat deze film een prijs heeft gewonnen op het Filmfestival van Rotterdam.Het kostte me even om dit verhaal nu nog eens op een rijtje te krijgen, maar nu ik het nog eens over lees, besef ik eigenlijk dat ik hem nog een keer wil zien!
