Suspiria, van Luca Guadagnino (2018)
Tegen
de achtergrond van een vliegtuigkaping van een Lufthansa vliegtuig in
1977, begint een jonge Amerikaanse danseres een carriere
in een bekende dansschool in Berlijn. Zij komt erachter dat de dansschool een dekmantel is voor heel andere praktijken.
In de
proloog zien we hoe een doorgeregend meisje een bezoek brengt aan een
psychiater. Het is 1977. Berlijn. Dus de muur is er nog.
Zij is danseres bij een bekende dansschool daar, maar lijkt compleet van het pad af, want ze heeft het over heksen en rituelen.
Psychiater Klemperer noteert "waanvoorstellingen" in zijn notitieboekje.
Het uitstapje van Patricia, de danseres, is niet onopgemerkt gebleven door de vrouwen die de dansschool runnen.
Maar er is ook een nieuw meisje gearriveerd. De Amerikaanse Susie
(Dakota Johnson), uit Ohio. Natuurlijk moet ze eerst auditie doen,
maar Madame Blanc (Tilda Swinton) is erg onder de indruk. Sara (Mia Goth) mag haar verder wegwijs maken in het imposante gebouw.
Patricia
verdwijnt van het toneel. De psychiater neemt zijn notities nog eens
door en vindt het vreemd dat ze niet meer terugkomt.
De dansgroep is bezig een nieuw stuk aan het instuderen, en de nieuwe Susie kan meteen de hoofddanseres worden, want er gebeurt
is met de andere danseres.
Madame Blanc heeft er goed de wind onder bij de meiden, en ze vraagt het uiterste van zichzelf en haar danseressen.
Dan zien we ook dat de vrouwen van de dansschool een hechte groep zijn, maar dat er ook twee kampen zijn.
Ondertussen heeft de psychiater een bezoek gebracht aan de politie met het verzoek eens te gaan kijken in de dansschool.
Als ze dat doen, dan worden zij hartelijk ontvangen. Later gaan ze weer weg, met een geschoond geheugen.
Onder de dansschool bevinden zich diverse ruimtes waar de vrouwen bij elkaar komen en zaken bespreken en ook rituelen uitvoeren.
Sara is getuige van een van de besprekingen en probeert Susie te waarschuwen. Maar Susie lijkt haar verhaal niet te geloven...
Remake van de gelijknamige film uit 1977, met minder kleur, maar zeker niet minder goed gedaan.
Je
moet van horror houden en deze film een kans geven. Ik weet nog dat ik
er al eerder aan was begonnen, maar door de lengte en inhoud,
was afgehaakt. Afgelopen week, een tweede poging gedaan, en dan zie je
dat het een heel interessant verhaal is, met supergave visuals.
Het verhaal van de moeders, wordt uitgediept. Maar ook de op het oog naieve Susie, komt goed uit de verf.
Onze Renee Soutendijk heeft ook nog een rolletje. En Tilda Swinton neemt maar liefst drie rollen voor rekening.
Dan hoor ik drie? Ja, zeker. En ga nu maar puzzelen. Oh ja, de muziek wordt verzorgd door Tom Yorke van Radiohead.