Summer Palace, van regisseur Lou Ye (2006)
China, 1989. Bij vlagen lyrisch, bruut, en erotisch, toont Summer Palace het gepassioneerde liefdesverhaal van Yu Hong en Zhou Wei en hun moeizame weg naar persoonlijke en politieke vrijheid die voortdurend in gevaar wordt gebracht door het lot.
Een portret van China en de vrijgevochten Chinese jeugd zoals dat nog niet eerder aan het Westerse publiek is getoond.Yu Hong gaat haar kansen zoeken in de grote stad, Beijing. Daar komt ze in een enorm turbulente wereld terecht en ze wordt verliefd op een medestudent, Zhou Wei. Liefde voor het leven. Ware het niet dat de studenten in Beijing niet alleen met zichzelf, maar ook met vrijheid bezig zijn. Ze protesteren tegen het regime. Yu Hong en Zhou Wei raken elkaar kwijt in de chaos die er is. Zhou Wei wordt gevangen genomen en komt in een traningskamp. Yu Hong is intens verdrietig, maar beseft dan dat haar leven verder gaat. Na zijn vrijlating gaat Yu Hong op zoek naar zijn geliefde, maar ontdekt dat deze een nieuwe liefde heeft gevonden.
Hij wordt meegesleurd door medestudenten naar Berlijn, maar ook daar heerst de chaos en de muur staat op instorten. Jaren later ontmoeten ze elkaar weer....Is er nog steeds een vonk?
Summer Palace is een gedurfde film over de Chinese jeugd rondom 1989. Ik wilde de film gaan bekijken omdat ik onder de indruk was van eerder materiaal van de regisseur...Suzhou River.
Wederom filmt Lou Ye alles heel mooi en zeer intiem. De vele seksscenes zijn niet storend, maar horen in het verhaal. Het is redelijk autobiografisch te noemen, want Lou Ye heeft alles zelf meegemaakt en net als in Suzhou River, is hij de filmer...
Een film over zeer intense emoties, seksualiteit, de studentenopstand in Beijing in 1989, de sociale onrust in Berlijn, de onzekerheid van de jeugd, maar boven alles een zeer intens en onverbloemd portret van de Chinese samenleving, met een voor het westen ongekend vrijzinnig beeld van de Chinese jeugd en studenten, die zich met hart en ziel overgeven aan elkaar maar ook aan de sociaal-politieke zaak voor meer vrijheid.
Uiteraard viel de film niet goed bij de Chinese overheid en is zelfs verboden. Lou Ye heeft een verbod gekregen en mag vijf jaar geen film uitbrengen. Toch is de film op onder andere het Filmfestival in Rotterdam vertoond, maar de Gouden Palm ging aan zijn neus voorbij..