Sucker Punch, van Zack Snyder (2011)
Nadat haar moeder is overleden, wordt een jonge vrouw door haar stiefvader naar een psychiatrische instelling gebracht, waar zij binnen een aantal
dagen een lobotomie zal ondergaan, zodat ze zich niets meer zal herinneren.
In deze dagen schept zij een eigen wereld om aan de werkelijkheid te ontsnappen.
Babydoll en haar zuster zijn aan de grillen van hun stiefvader overgeleverd, nadat hun moeder is overleden. Zij heeft alles wat zij had aan haar dochters
nagelaten. In een poging tot zelfverdediging schiet Babydoll haar zusje neer. Haar stiefvader heeft nu bewijs en brengt haar naar een psychiatrische instelling.
Daar kan alles met geld worden geregeld, en de mensen die de scepter zwaaien hebben er een club van gemaakt waar de jonge vrouwen worden
afgemat en misbruikt.
De lobotomie van Babydoll is over vijf dagen, en binnen die vijf dagen maakt zij kennis met het theater en de andere meiden.
Het lijkt er op dat er een tijdsprong wordt gemaakt, want de lobotomie is aanstaande. Maar dan zien we dat het een toneelstuk is, dat in het theater wordt
opgevoerd. Met Dr. Gorski als bedenker. Het is niet Babydoll, maar Sweet Pea met een pruik !
In het theater moeten de meiden dansen opvoeren om het publiek het naar de zin te maken.
Dan staat daar ineens de kleine schattige Babydoll.
Maar als zij begint te dansen, dan opent zich een andere wereld, waarin alles mogelijk is.
Zo komt de kleine meid in een Japan van een tijdje terug, waar ze van een wijze man te horen krijgt dat ze moet vechten om haar vrijheid te krijgen.
Hij vertelt haar ook dat ze een aantal zaken nodig heeft, waarvan de laatste een mysterie is.
Samen met nog een aantal meiden die daar verblijven beraamt de kleine een plan om te ontsnappen. Maar niets is wat het lijkt, in deze film ...
Deze film had ik al eens gezien, en ik vond hem geweldig en overweldigend. Zoveel power en kracht.
Maar ook zoveel informatie.
Dus er maar niet aan toe gekomen, om er een verhaal over te schrijven. Ik heb hem afgelopen week maar nog eens bekeken.
En alles klopte nog!
De film begint met een versie van "Sweet Dreams" van The Eurythmics, vertolkt door Emily Browning zelf.
De naargeestige sfeer van het overlijden van haar moeder en de acties van haar stiefvader.
Wanneer Babydoll gaat dansen dan worden we getrakteerd op een schitterende versie van "Army of Me", van Bjork.
Hoe toepasselijk, want de kleine Babydoll heeft een leger om zich heen verzameld.
Met Rocket (Jena Malone), haar zus, Sweet Pea (Abie Cornish), Amber (Jamie Chung) en Blondie (Vanessa Hudgens).
Het is net of je in een videogame terecht bent gekomen, met onwijs gave grafische dingen.
Het volgende liedje is "White Rabit" van Jefferson Airplane, waar het vijftal tegen nazi-robots moet vechten.
Ze zijn al dood, en worden kunstmatig in leven gehouden door stoom.
Je verzint het niet!
Carla Gugino speelt Dr. Gorski, en de rest hangt er een beetje bij.
Dus, een geweldige soundtrack, een beetje schizofreen verhaal, maar met gave effecten en powervrouwen.
Dan moet je toch niet zeuren?
