Sous la Seine, van regisseur Xavier Gens (2024)
Een milieu activiste, een rouwende wetenschapper, flink wat onontplofte bommen, en een reuzenhaai, zorgen voor behoorlijk
wat opschudding in de aanloop naar de triathlon in Parijs.
We gaan eerst drie jaar terug, wanneer het hele team
van wetenschapper, Sophia, wordt gedood door een reuzenhaai.
Een team van wetenschappers volgt een haai al een hele tijd, maar
wanneer ze dit keer terugkomen, is er iets veranderd.
En Sophia verliest haar hele team en wordt zelf ook meters meegesleurd
door de haai. Ze overleeft het.
Dan dus terug naar het heden.
Parijs maakt zich op voor de triathlon, waarbij er dus in de
Seine wordt gezwommen.
De rivierpolitie zorgt dat het gehele traject vrij wordt gemaakt. Adil
is chef van de rivierpolitie.
Wanneer er een auto te water raakt, wordt de bestuurder niet
teruggevonden. Het duikteam kan niets vinden.
Dan komt milieuactiviste Mika in beeld. Zij is groot fan van
Sophia en heeft zelf een centrum opgezet waar ze waterdieren volgen.
Zo hebben ze nu dus een haai aangetroffen. En Mika denkt dat het
dezelfde haai is die Sophia heeft bestudeerd.
Sophia wil er niet aan. Het is allemaal nog te vers. Maar als
ze toch gaat kijken, is het meteen duidelijk voor haar. Dit is Lillith.
En ze lijkt nog meer gegroeid, en geweldadiger.
De triathlon komt dichterbij en de burgemeester van Parijs heeft een
probleem.
Er wordt een team opgezet van de rivierpolitie en Sophia.
Maar dan heeft Mika op Sociale Media al een en ander gedeeld over
de arme haai, want ze is er zeker van dat hij wordt dood geschoten.
Ik zag dit voorbij komen op Netflix en heb niet veel met horrorfilms, maar deze trok toch mijn aandacht.
Zeker omdat het behoorlijk gedurfd is om de film kort voor de Olympische Spelen in Parijs in première te laten gaan.
Het is een goed verhaal, en indien horror jouw genre is, kom je zeker aan je trekken.
Er zit ook genoeg actie in voor de niet-horror-fans.
En net zoals in de meeste horrorfilms is dit ook geen happy-end. Maar wel de moeite waard om te bekijken.