Sahar el Layaly, van regisseur Hani Khalifa (2003)
Egyptische film over vier vriendinnen, waarvan er drie getrouwd zijn en één single. Het gaat over relatieproblemen, over liefde, vriendschap, schaamte, loyaliteit en mobiele telefoons. En de film laat zien dat het in elke laag van de bevolking hetzelfde is.
Er staat met grote letters "Sleepless Nights" op het scherm, dus even bekroop mijn de gedachte dat ik fout zat. De diverse spelers introduceren zichzelf. Khaled ( Fathy Abdel Wahab) is dé man. Hij is getrouwd met Perry( Mona Zaki), een knappe vrouw, heeft een dochtertje een goede baan. Goed geregeld, dus! Fout! Khaled heeft een probleem: hij kan niet van de vrouwen afblijven. Op een avond heeft hij weer een zoveelste rendez-vous, maar Khaled drukt per ongeluk op zijn mobiel als hij aan het vrijen is met zijn verovering. Zijn mobiel belt het laatste nummer, en laat dat nou juist 'Thuis' zijn. Oeps! Mayday! Exact, zijn vrouw Perry is getuige van alles wat er die avond gebeurd...
We gaan naar Amr(Ahmed Helmy) en Farah ( Hanan Tork). Amr is de ideale schoonzoon voor zijn schoonmoeder, maar zijn vrouwtje vindt van niet! De twee hebben altijd ruzie en zijn het nooit met elkaar eens. De arme Ali( Khaled Abol Naga), eens de vriend van Farah, nu getrouwd met PR-vrouw Moshira (Gihan Fadel). Ali heeft een ander probleem, tenminste dat vindt zijn vrouw. Die begint dan ook te flirten met andere mannen.
Blijft over Sameh, de vrijgezelle Sameh( mooie rol van Sherif Mounir) die een relatie heeft met de mooie maar ambitieuze Inas (Ola Ghanem). Na een leuk verjaardagspartijtje van de dochter van Khaled en Perry, komt het tot een explosie en de mannen worden min of meer hun huis uitgezet. Ze besluiten naar de beachhouse van Sameh te gaan in Alexandrië aan de kust. De sfeer is niet écht optimaal te noemen, maar aldaar gaan de heren zich realiseren wat er gebeurd is en eigenlijk ook dat ze het niet leuk vinden.
Hele interessante film. Sowieso, omdat ik nooit een Egyptische film had gezien en er ook niets over wist. Zo op het eerste gezicht leek het me een soap met mooie mensen zoals we die hier op de buis ook al zoveel hebben. Die gaat vreemd met die..etc..Toch zag ik hier een film die dwars tegen alle vooroordelen in ging. Hier in het Westen moet je de mensen de kost geven, die denken dat ze in Egypte allemaal gesluierd lopen en op kamelen rijden! En de vrouw, die hoort achter het aanrecht!
De regisseur is er goed in geslaagd om dit beeld uit te vegen, in ieder geval. Het zijn hier de vrouwen die ondernemend zijn en voor zich opkomen. Ik heb op de IMBD een beetje gekeken naar berichten in het forum over deze film en daar blijkt dat het een film is geweest met een flinke impact. "De sex in de film, die kon toch echt niet". Nou, ik heb geen enkele blote borst gezien of ander lichaamsdeel dat met sex te maken heeft. Kennelijk ging het hier om de scène van Ali met zijn vrouw in bed. Je ziet haar naar het plafond staren, terwijl hij zijn best doet. Als hij klaar is, gaat het licht uit. Tja... Nog een punt dat op het forum kwam. Dit was geen film om met je kind naar toe te gaan! Nee, dat leek mij ook niet. Maar mijn buurvrouw in de bioscoop dacht daar anders over en nam vrolijk haar vijf jarige koter mee. Nu was de film in het Arabisch met Engelse ondertiteling, dus het duurde niet lang of het mannetje ging zich vervelen. Logisch, maar zeer irritant. In Egypte gaan mensen kennelijk vaak met hun kinderen naar de bioscoop en dan kijken ze niet zo nauw naar de meekijkleeftijd. Heel vervelend als je toch een beetje de film wil volgen, maar de vrouw wist van geen wijken. Op een gegeven moment kreeg het kind een kleun, dus dat werd janken. Ook heel leuk als je een film probeert te volgen. Haar man schaamde zich vier slagen de rondte in en ging weg, maar zijn vrouw moest en zou de film uitzitten. Op zich een bijzondere ervaring; een kleine film in de film! En dan was ik bijna de mobiele telefoons vergeten! Ik heb nog geen film gezien waar zoveel mobiele telefoons voorbij gingen! Vodafone kon hier een puntje aan zuigen!