Room in Rome, van Julio Medem (2010)
Twee jonge vrouwen komen elkaar per toeval tegen in Rome en er slaan vonken over.
De Russische Natasha (Natasha Yarovenko) en de Spaanse Alba (Elena Anaya) ontmoeten elkaar in een bar, in Rome.
Het wordt laat en de vrouwen gaan terug naar hun hotel. Het is de laatste avond en nacht, dus er moet nog een en ander gebeuren.
Alba verleidt Natasha voor
een drankje op haar kamer. En voor wat meer.
De Russische is naar eigen zeggen heteroseksueel, maar gaat op de
uitnodiging in.
In seks heeft geen zin. Het
wordt alleen lepeltje lepeltje in bed liggen. Maar de spanning is te
voelen.
Door de drank en het tijdstip valt Alba in slaap.
Natasha sluipt de kamer uit, en dan denk je: dat was het dan.
Ineens gaat er telefoon af onder het bed van Alba. Nog eens, maar de
Spaanse slaapt er doorheen.
Dan klikt er geklop op haar
deur. Huh? Denkt ze, maar al snel herinnert ze zich de mooie Russische
Natasha weer.
Alba gaat haar bed uit zonder kleren en staat poedelnaakt in haar
deuropening.
De Russische probeert nog
aan te geven dat ze haar telefoon is vergeten, maar ze wordt naar
binnen getrokken.
En de vrouwen gaan in elkaar op.
Ze beginnen zich te openen en niet meer te spelen alsof. Vertellen
elkaar hun verhaal en nog veel meer.
Toen ik deze film voorbij
zag komen, dacht ik eerst dat het weer over twee lesbische vrouwen zou
gaan, of een vrouw die haar gevoelens
voor het eerst ontdekt. Maar deze regisseur staat erom bekend dat hij
kunststukjes weet af te leveren.
Een Spaanse, of meer Baskische vrouw, ontmoet een Russische vrouw in
Rome. Natasha staat op het punt om te gaan trouwen.
Dit is haar laatste nacht.
Waarom die dan niet met haar vriendinnen doorbrengen hoor ik je denken.
Tja.
De dingen gaan zoals ze
gaan bij Medem.
Ze drinken wat aan de bar en vinden elkaar sympathiek een aardig.
Voor Alba is het duidelijk. Zij wil deze vrouw hebben.
Waar we getuige van zijn is
hun laatste nacht in Rome.
Ieder met haar eigen verhaal, en er ontstaat een zinderende spanning
tussen de twee.
Op de hotelkamer slaat de vonk definitief over, en ze delen alles met
elkaar.
Lief en leed.
Twee mooie vrouwen, en een mooi liefdesverhaal. En dat het toevallig in Rome is. Ach.