Poupoupidou, van Gérald Hustache-Mathieu (2010)
Franse detectiveschrijver twijfelt aan de zelfmoord op een lokale bekendheid en gaat op onderzoek.
David Rouseau komt uit Parijs om te kijken wat zijn oom hem heeft nagelaten in de erfenis. Hij cruist door de sneeuw en uit de radio schreeuwen 'The Sonics', met het heerlijke ruige 'Shot Down'. Als hij het bord van de gemeente Mouthe voorbij is, stopt de radio met muziek leveren. Hé dat is vreemd. David rijdt terug en bij het bord komt de muziek weer terug: een teken ! Op het bord prijkt de mooie Candice Lecoeur, het gezicht van de lokale kaas. Hij rijdt door en ziet net hoe een lijk wordt weggedragen vanuit de besneeuwde vlakte. Er vallen blonde lokken buiten de brancard...
David neemt een kamer in het plaatselijke hotel. Een uitdagende receptioniste legt uit dat het er koud is. Zowel buiten, want Mouthe is het koudste stadje in Frankrijk ( klopt echt; heb ik nagekeken ! ), als binnen, want niets doet het. Hij moet het doen met dekens en rum uit de minibar. Zijn uitgever in Parijs wil liefst zo snel mogelijk een boek van de schrijver, maar hij zit met een behoorlijke blokkade. Wanneer hij navraag doet over het ongeluk, krijgt hij te horen dat het waarschijnlijk zelfmoord is. Bovendien is het gebeurd in een soort van No Man's Land tussen Frankrijk en Zwitserland in, dus het wordt niet onderzocht. Punt! Het schrijversinstinct van David zegt iets anders en hij gaat zelf op onderzoek. Candice Lecoeur is bekend geworden als weervrouw en het pikante gezicht van 'Belle de Jurra' en stond nog vol in het leven.
Hij komt erachter dat Candice opvallend veel gelijkenis vertoont met Marilyn Monroe en ook in deze zelfmoord ruikt het niet fris!
Knap gedaan deze ...ja wat is het eigenlijk? komische thriller ? Ik heb niet zozeer hard moeten lachen om grappen, maar er is wel zwarte humor ! Je verzint het niet. Een detective die op onderzoek gaat naar de moord op Marilyn Monroe ! Geweldig !
Camerawerk is goed en met de flashbacks krijg je een bepaalde sinisterheid, die me een beetje aan films van de Coen Brothers deed denken. Desolate landschappen, maar dan in Europa...in Frankrijk om precies te zijn. En dan die muziek erachter. Super ! Ik ben gelijk op internet gaan luisteren naar de soundtrack, want die is heel erg mooi. Het nummer 'Song To The Siren' van 'The Czars'; heel bijzonder...heel mooi ! Maar zou dit een hit worden in Nederland? Dat geloof ik eigenlijk niet. Wij hebben het niet zo op Franse films. Ik hoop van wel natuurlijk ! De film is in september in de betere filmhuizen te bewonderen.