Oranges Sanguines, van Jean-Christophe Meurisse (2021)
Een
ouder echtpaar doet mee aan een danswedstrijd, een minister van
financien heeft wat euro's in het buitenland,
een meisje wil voor het eerst 'het' gaan doen en een advocaat zit met
zichzelf in de knoop.
Het lijkt of iedereen ruzie aan het maken is met elkaar in een soort gymzaal.
Dit duurt behoorlijk lang.
Dan blijkt dat het om de jury gaat van een danscompetitie.
Ze
bespreken de danscompetitie en de politiek. Er doet een ouder koppel
mee en die doen het best aardig, maar moet je hen doorsturen
naar de finale?
Dan gaan we naar een slaapkamer waar meneer de advocaat in bed ligt met een vrouw. Het is niet zijn eigen vrouw.
Hij klaagt over de ouderen die alleen maar profiteren en klagen.
Vervolgens zitten we in de behandelkamer van een gynaecoloog. Er ligt een pubermeisje op de behandeltafel met prangende vragen.
Ze wil heel graag de eerste keer meemaken, maar vindt het ook wel weer spannend.
Het weekend is er een feest waar ze de grote knoop wil doorhakken.
Dan maken we kennis met de minister van financien van Frankrijk, en zijn team.
Er zijn geruchten dat hij wat euro's op buitenlandse bankrekeningen heeft staan.
Na lang gedraai blijkt dat dit zo is. Zo'n 300 duizend maar.
Zijn spindokter en advocaat moeten ervoor zorgen dat de media dit niet te weten komt.
Dat zou geen goede sier zijn, want hij moet bezuinigingsplannen gaan bedenken.
De ouderen van de danswedstrijd doen eigenlijk mee, omdat hun huis onder water staat. Niet letterlijk, maar figuurlijk.
Ze zitten bij de bank om uitstel van executie te vragen.
Ze hopen dat als ze de danswedstrijd winnen, ze de schuld (deels) kunnen afbetalen.
En dan komt er halverwege de film een ferme draai in de verhalen van deze mensen.
Ik heb deze film bekeken vanwege de uiteenlopende reacties.
Sommige noemen het een komedie, maar Meurisse is van de zwarte humor, op het sarcastische af.
En daar moet je tegen kunnen.
Overigens is de Engelse titel: Bloody Oranges. Ik vind de Franse mooier!
Ik moest aan Adam's Apples denken.
Interessant detail is dat de advocaat de zoon is van het oudere koppel.
Hij denkt dat ze al het geld opmaken. In werkelijkheid hebben ze helemaal geen geld.
Het is natuurlijk hartstikke naief om te denken dat je met het winnen van een danswedstrijd, de schulden kunt afbetalen.
Bovendien zijn ze geen twintig meer.
Daar draait het een beetje om, denk ik.
Mensen weigeren te geloven wat er werkelijk aan de hand is, en willen zelfs een ander beeld naar buiten brengen van zichzelf.
Maar de werkelijkheid of de waarheid haalt je toch in.
En dan zijn er altijd nog onverwachte variabelen.
Meurisse gelooft wel in een soort gerechtigheid, en daar kun je van alles van vinden. Het speelt nu ook overal in de wereld.
Op Sociale Media gaat het helemaal prima met iedereen, maar in werkelijkheid hoor je dat er ontzettend veel mensen eenzaam zijn.
Het gaat niet goed met de aarde en het klimaat. De politici vallen over elkaar heen om dit te ontkennen.