My Life Without Me, van regisseur Isabel Coixet (2003)
Jonge vrouw krijgt te horen dat ze nog maar twee maanden te leven heeft en neemt voor het eerst in haar leven de touwtjes in handen van haar eigen leven.
Ann ( Sarrah Polley) is 23 jaar heeft twee schatten van meisjes en een man. Ze heeft het niet breed, woont in een stacaravan en haar man heeft geen werk. Zelf werkt ze s' avonds als schoonmaker. Haar moeder ( goede rol van Deborah Harry) gelooft er lang niet meer. Haar man zit tien jaar vast in de gevangenis en een nieuwe relatie? Help, daar moet ze niet aan denken! Mam werkt als serveerster in een wegrestaurant ( je kunt het plaatje zo inbeelden, als je je verbeelding gebruikt).
Begrijpelijk wordt Ann door deze gang van zaken negatief beïnvloed, maar blijft opvallend positief. Dan stort ze een paar keer neer en moeder brengt haar naar het ziekenhuis. Daar wordt ze de hele dag getest en aan het einde van de dag krijgt ze van een introverte arts (Julian Richins) te horen dat ze een tumor heeft en dat het niet behandeld kan worden. Kortom ze heeft nog maar twee maanden te leven. Pardon! ( de zaal houdt de adem in ), maar Ann reageert laconiek en als de arts haar vraagt of hij iets voor haar kan doen, dan wordt het uiteindelijk een snoepje!
Ze besluit om het niet te zeggen tegen haar familie, want dat zou een enorm gedoe worden met ziekenhuisbezoeken etc. "Het is bloedarmoede, niets bijzonders". Bovendien maakt ze heel resoluut een lijstje van 'dingen die ze nog moet doen voor ze dood gaat' Eh, juist ja! De zakdoeken komen tevoorschijn in de zaal. Maar Ann maakt het lijstje in een restaurant. Op het lijstje staat bijvoorbeeld dat ze voor iedere verjaardag van de kinderen tot hun 18e een boodschap inspreekt op een memorecorder ; ze wil kunstnagels proberen en een ander kapsel. Op het lijstje staat ook dat ze een keer met een andere man naar bed wil, want ze is alleen met haar eigen man naar bed geweest en je moet dat toch een keer beleven! Ann is bezig met haar leven na haar dood, want ze wil ook een nieuwe vrouw voor haar man en moeder voor haar kinderen.
Ann neemt voor het eerst in haar leven de regie van haar leven over en gaat steeds meer durven. Zo gaat ze naar een bar om een man te leren kennen. Of ze die leert kennen zeg ik niet. Haar nieuwe buurvrouw heet toevallig ook Ann; wat een toeval. Ik durf het bijna niet te vragen, maar...
Hele mooie intrigerende film met veel emoties zonder echt meelijwekkend te worden. Merkwaardig genoeg ontdekt Ann het leven pas als ze nog maar een paar maanden ervan mag genieten..
Misschien wel een hint van de regisseur van 'mensen leef je leven nu, straks is het te laat!'