Mother!, van Darren Aronofsky (2017)
De idylle van een stel wordt danig op de proef gesteld als er onaangekondigde gasten hun bestaan binnen dringen.
Het knetterend geluid van vuur. Een vrouw die in vuur en vlam staat en langzaam de focus op haar ogen.
Een man die een soort kristallen object in een standaard zet.
Kamers die veranderen van totaal afgebrand naar weer nieuw en uiteindelijk is een vrouw in een bed te zien.
Ze ontwaakt en zoekt haar 'baby'. Een beetje het begin van deze film.De vrouw is Jennifer Lawrence. De man wordt vertolkt door Javier Bardem. Hij is getrouwd geweest en alles kwijt geraakt.
Het huis is afgebrand. Toen hij behoorlijk in een dip zat ontmoette hij haar, de vrouw. Zij heeft het huis weer helemaal opgebouwd.Wanneer ze een soort vulsel op een muur wilt smeren, ziet ze ineens een kloppend hart in de muur.
In de avond als ze samen zijn, gaat ineens de bel.
Vreemd, beiden verwachten geen bezoek en het is behoorlijk afgelegen.Een man staat voor de deur. Een chirurg (Ed Harris). Hij had gehoord dat hun huis een bed and breakfast zou zijn.
De man stelt voor dat de vreemdeling blijft overnachten. De mannen kletsen en drinken wat en zij gaat naar bed.
Als ze wakker wordt de volgende morgen en bezig is met het ontbijt, gaat de bel. Het is de vrouw
(Michelle Pfeiffer) van de man.
Ook zij mag blijven van hem. Er is geen overleg hierover geweest. De man dacht dat het niet zo'n probleem zou zijn.
De twee vreemdelingen gedragen zich alsof ze thuis zijn. Ongegeneerd. Zij stelt impertinente vragen en drinkt. Hij rookt.Dan gebeurt er iets. Terwijl de vrouw heel duidelijk heeft gezegd dat de kamer van haar man privé was,
staan de vreemdelingen in de kamer en laten het object kapot vallen.Zij is er klaar mee en zegt tegen de vreemdelingen dat ze weg moeten gaan. Maar er is een probleem. Ze gaan niet weg.
Sterker nog het wordt nog gekker. Beide zoons van de vreemdelingen komen en er ontstaat een conflict.
Een van de zoons moet worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Zij probeert zo goed en kwaad als ze kan, de boel schoon te maken.
Maar dan ontdekt ze dat ze het bloed niet weg krijgt.
Het is het huis dat bloedt.In deze twee uur durende film heb je het gevoel in een rollercoaster te zitten. De camera zit bovenop Jennifer Lawrence.
Je ziet dus iedere verandering van mimiek in haar gezicht. Is zij bang, dan zie je dat in haar ogen. Is ze verdrietig; ook dat is direct waar te nemen.
Javier Bardem wordt op afstand gevolgd. Hij is een bekend schrijver van gedichten. Maar nu even niet.Het wordt duidelijk hoe de rolverdeling is. Zij werkt zich uit de naad en hij voert geen reet uit.
Hij nodigt mensen uit, die het huis dat zij heeft opgebouwd, vernielen. Het zou een mooie metafoor kunnen zijn van de aarde en de mens.
Zij is moeder aarde en de mensen geven er geen flikker om wat er met haar gebeurt.
Maar oh, als hij een mooi gedicht schrijft dan komen ze ineens van ver om het gedicht te horen.
Het zou kunnen....Aronofsky heeft zijn trukendoos helemaal benut in deze dramatische horrorfilm, want denk je dat het ergste hebt gehad,
dan heb je het behoorlijk mis.
Laten we zeggen dat 'the mother' behoorlijk wordt beproefd. En dat is zwak uitgedrukt.