Mifune's Last Song, van Soren Kragh Jacobson (1999)
Of zoals de echte titel in Denemarken luidt: Mifune's Sidste Sang, is er een uit de 'Dogma' stal.
Dit houdt in dat er dan aan een aantal criteria moet worden voldaan zoals bijvoorbeeld, geen achtergrond muziek en geen speciale effecten. Er wordt heel eenvoudig gefilmd; het lijkt wel of je naar een videofilm zit te kijken.
Kresten heeft het gemaakt. Hij is succesvol en zojuist getrouwd met de dochter van de baas. Na hun bruidsnacht wordt hij echter gebeld door een vriend van zijn familie uit een dorp ver buiten de grote stad. Het bericht dat zijn vader is overleden en dat zijn aanwezigheid dringend gewenst is, slaat in als een bom bij Kresten.
Er is een probleem, want hij had juist verteld dat hij geen familie meer had. Oeps! Claire, zijn kersverse vrouw, vergeeft het hem. Hij wil een paar dagen om alles te regelen en dan komt hij weer terug naar Kopenhagen.
Dat het niet zoals gepland gaat, is wel te verwachten, maar op welke manier dat weet je niet... Kresten wordt geconfronteerd met Rud, zijn verstandelijk gehandicapte oudere broer. Die denkt dat Kresten weer bij hem komt wonen en haalt oude herinneringen op.. Kresten ziet wel in dat Rud naar het gekkenhuis brengen geen oplossing is. Hij zet een advertentie voor een huishoudster. En dat is bepaald geen 'Mien Dobbelsteen'. Het is een hele aantrekkelijke vrouw die haar verleden probeert te vergeten. Tja, dat kan interessant worden...
Droog komisch en luchtig; goede film!