Me, Myself and Irene, van de Farrelli Brothers (2000)
Al een tijdje stond deze film op mijn lijst om te bekijken en dit weekend kreeg ik de kans.
Het verhaal gaat over Charlie ( Jim Carrey), een simpele man uit Rhode Island. Hij is politieagent, maar iedereen heeft 'schijt' aan hem ( zijn buurman zelfs letterlijk). Nadat zijn vrouw bij hem is weggegaan, is het mis met Charlie en hij wordt schizofreen.
Zijn alter-ego, Hank, doet alles waar Charlie nooit van zou durven dromen en laat zeker niet over zich heen lopen. Van zijn baas moet Charlie naar een psychiater en daar krijgt hij medicijnen. Dan krijgt hij op een dag de opdracht om Irene naar een andere gevangenis te escorteren.
Op haar beurt heeft Irene ( Renée Zellweger) ook haar verhaal en zo trekt ze Charlie, Hank en zichzelf mee in een geschift avontuur met koeien die op de weg liggen, corrupte politiemensen en nog veel meer...
Natuurlijk moest ik gelijk denken aan ' The Mask', waarin Jim Carrey ook een soort gespleten persoonlijkheid heeft. Ik kan u zeggen dat ' Me Myself and Irene' daar zeker niet aan kan tippen. Ok, er zitten leuke dingen in en ik heb gelachen, maar aan één stuk door dubbelliggen zoals de film suggereert , is er niet bij!
Het verhaal is mager en moet het hebben van Jim Carrey's grappen en die zijn leuk, meer niet.