Mal de Pierres , van regisseur Nicole Garcia (2016)
Verhaal over een jonge gepassioneerde vrouw die blijft dromen van de absolute, onvoorwaardelijke liefde.
Gabriella (Marion Cotillard), opgegroeid in een klein dorpje op het Franse platteland, gedraagt zich niet zoals ze zich behoort te gedragen. Ze is opstandig, dwars en toont geen schaamte. Van haar wordt verwacht dat ze, net als iedere vrouw in die tijd, trouwt met een respectabele man, kinderen krijgt en verder niet.
Zij vindt het spannender om mannen te verleiden met haar lichaam en ze voor schut te zetten. Ze leeft voor de passie, de absolute en vleselijke liefde. Haar vuur brandt, maar geen man kan haar geven wat ze nodig heeft.
Haar ouders weten geen raad met haar en huwen haar uit aan een Spaanse seizoensarbeider. Hij moet een respectabele vrouw van haar maken. Maar ook hij kan haar niet aan en Gabrielle houdt niet van hem.
Ze heeft van tijd tot tijd heftige pijn en haar man stemt in met een verblijf in een kuuroord in de bergen. Daar wordt ontdekt dat ze last heeft van nierstenen. Maar dat is niet het enige. Ze heeft nog meer pijn en die is veel erger.
Dan wordt er een man opgenomen in het kuuroord. Een jonge officier, net terug uit Indochina. Hij komt om op te knappen. En Gabrielle valt als een blok voor hem. Haar vuur laait weer op. Is die ongrijpbare liefde dan toch binnen bereik gekomen en voor haar zo bedoeld?
Nu lijkt het alsof de film netjes een verhaal chronologisch vertelt. Niets is minder waar. De toeschouwer wordt heen en weer geslingerd tussen het verleden en het heden. De film begint met een rit door een grote Franse stad. Gabrielle is wat ouder en heeft een zoon. Opeens ziet ze een straatnaambordje. Dit triggert iets bij haar en ze stapt uit.
Prachtige film over de onmogelijke, of ongrijpbare liefde. Iedereen verklaart Gabrielle voor gek, maar ze heeft liefdespijn en dat is erger dan fysieke pijn. Ze hoopt er vurig op dat haar prins bestaat. Marion Cotillard is geweldig goed gekozen voor de vrijzinnige, gepassioneerde rol van Gabrielle.