Le Grand Voyage, van regisseur Ismaël Ferroukhi (2004)
Mustapha, een oude Franse Marokkaan, voelt dat hij niet lang meer te leven heeft. Voor hij sterft wil hij nog een pelgrimstocht maken naar Mekka. Samen met zijn moderne zoon begint hij aan een lange reis, waarop ze elkaar langzaam leren kennen. Een bijzondere film over een vader-zoon relatie en roadmovie ineen.
Mustapha, een oude Marokkaanse immigrant in Frankrijk, voelt dat zijn dagen geteld zijn. Volgens zijn geloof, de islam, moet hij tenminste eens in zijn leven naar Mekka. Nu is de tijd. Alles is geregeld. Zijn zoon heeft een auto voor hem geregeld met zelfs een mooie nieuwe oranje deur. Er is één probleem. De zoon die hem zou vergezellen heeft de familie schande toegebracht en nu kiest Mustapha zijn jongste, Réda, als reisgenoot.
Réda is helemaal geïntegreerd en eigenlijk gewoon een Franse jongen. Hij hecht geen waarde aan de islam, maar heeft wel respect voor zijn familie. Ook heeft hij een vriendinnetje en is hij bezig met een laatste poging zijn examen te halen. Mustapha geeft hem vier dagen om alles in orde te maken en dan gaan ze in een Peugeot Station op weg naar Saudi Arabië. In eerste instantie protesteert de jongen natuurlijk, want hij ziet al zijn plannen wegvallen. "Waarom ga je niet met het vliegtuig, zoals iedereen? ", is zijn wanhopige vraag. Zijn vader is een wijs man en antwoordt dat hij vervoer moet kiezen dat zo dicht mogelijk bij 'lopen' staat. De jonge Réda snapt er helemaal niets van en baalt dus ook als een stekker dat hij toch instapt en uitgezwaaid wordt als ze op weg gaan.
Het begint al leuk, want Pa vindt het niet leuk dat hij zo hard rijdt. Valt wel mee, zegt Réda. Maar Pa vindt van niet en trekt aan de handrem midden op de snelweg ! En zo gaat het een poosje door, maar gaandeweg leert Réda dat die oude van hem toch zo gek niet is en krijgt hij spijt van zijn in eerste instantie 'arrogante houding'.
Maar voordat het zover is beleven de twee de meest onwaarschijnlijke avonturen. Het is ook niet niets: van Marseille naar Mekka!
Mooie indrukwekkende film over zowel de generatiekloof, als het geloof en hoever mensen daarin meegaan. Opvallend is dat dit geen zware film is, in tegenstelling tot veel films die over een geloof gaan. De beelden van de bedevaartgangers in Mekka; die geloof je gewoon niet! De film heeft op het filmfestival van Venetië de prijs van Beste Film gekregen, mede door het fantastische acteren van Mohamed Majid. Hij is een sympathieke, maar rechtvaardige vader, die het beste voor heeft voor zijn zoon. Hij weet dat hij sommige dingen niet kan veranderen, maar denkt wel mee.
Aanrader!