La Fille du RER, van André Téchiné
Zomer 2004.
Frankrijk is in rep en roer nadat een jonge Franse vrouw beweert dat ze in een trein is aangerand door een groepje antisemitische allochtonen. Haar verhaal is flinterdun, maar toch groeit de affaire uit tot een mediacircus en veroorzaakt een storm in de Franse media en de politiek.Jeanne ( Emilie Dequenne ) woont samen met haar moeder Louise ( Catherine Deneuve ) in een huis in een buitenwijk van Parijs. Louise is oppasmoeder en Jeanne op zoek naar werk. Mama wil graag dat haar dochter een goede baan krijgt en schakelt een oude vriend in. Jeanne gaat solliciteren op een advocatenkantoor, maar het wordt niets. Tegelijkertijd krijgt ze een vriendje die zich in laat met louche praktijken. Jeanne heeft het niet in de gaten, want is verliefd, maar wanneer de zaken behoorlijk uit de hand dreigen te lopen, verzint ze zelf haar uitweg. Deze uitweg lijkt heel speels, maar wordt ontzettend groots opgenomen door de media.
Louise schakelt haar oude vriend en advocaat, Samuel Bleistein ( Michel Blanc ) in om te helpen. Deze heeft zo zijn eigen redenen om de zaken helder te krijgen en biedt de twee vrouwen aan bij hem te verblijven tot 'de storm' over is.
Dit vond ik een intrigerende film, mede omdat ik het nieuwsfeit niet kende. De film is gebaseerd op een ware gebeurtenis en dat geeft je toch te denken. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat zoiets gebeurt? En welke macht heeft de pers ? De film is verdeeld in twee stukken: de omstandigheden en de consequenties. In het eerste deel wordt verhaald hoe Jeanne tot haar daad heeft kunnen komen, en in het tweede deel zien we wat de gevolgen zijn van niet alleen de daad van Jeanne, maar ook wanneer men aan de haal gaat met wazige feiten. Mooi ook dat de waarheid boven tafel komt op een speelse manier...
Téchiné heeft een oeuvreprijs gekregen in Cannes en de film is binnenkort te zien in de Nederlandse bioscopen.