La belle époque, van Nicolas Bedos (2019)
Victor, een cartoonist, krijgt de mogelijkheid om een moment uit zijn leven te herbeleven.
HIj kiest het moment dat hij zijn vrouw heeft leren kennen.Het lijkt of we in een andere tijd zitten wanneer mensen in mooie kostuums aan het diner zitten. De gastvrouw heeft een etentje
georganiseerd voor vrienden met alles er op en eraan.
Dit spectakel wordt wreed verstoord als er een groep gemaskerde mannen begint te schieten en de gastvrouw vermoordt.
Huh? Denk je dan.
Maar gelukkig ze staan weer op.Dit is het werk van het bedrijf Time Travellers, en dit was de wens van een client.
Victor is cartoonist voor een krant. Zijn vrouw, Marianne, is therapeut. Samen hebben ze een zoon die het bedrijfje mede heeft
opgericht een aantal jaren geleden en het wint steeds meer aan populariteit.
Victor begrijpt er niets van en hij blijft bij zijn schetsen. De krant waarvoor hij werkt is alleen maar digitaal, en daar is geen
behoefte aan een cartoonist. Hij valt ook in slaap tijdens het gesprek.
Zijn vrouw ziet het met lede ogen aan en heeft er behoorlijk moeite mee dat haar man de ontwikkelingen niet omarmt.
Als ze weggaan, krijgt Victor een envelop in zijn handen, namens zijn zoon en diens compagnon.Wanneer hij de envelop opent ziet hij dat het een uitnodiging is voor een gesprek bij Time Travellers.
Ondertussen gaat het thuis niet echt lekker, want Marianne heeft schoon genoeg van het gedrag van Victor en gooit hem op straat.
Victor slaapt die nacht voor de deur.
De volgende dag vraagt hij aan een vriend of die zijn appartement nog heeft en trekt daar in.
Natuurlijk is hij ook nieuwsgierig naar de uitnodiging.
Daar wordt hem gevraagd welk moment uit zijn leven, hij zou willen herbeleven. Victor aarzelt geen moment: 16 mei 1974.
De dag dat hij zijn vrouw voor het eerst zag.
Dan wordt hem gevraagd of hij zo gedetailleerd mogelijk zou willen omschrijven hoe dat ging. En dat is voor een tekenaar
natuurlijk niet moeilijk. Elk detail wordt genoemd.
In de tussentijd heeft zijn vrouw een affaire met een client. Zo te zien een iets jongere man, maar heel veel scheelt het niet.
En laat dat nu net de vriend zijn waar Victor zijn appartement van leent.
De dag is aangebroken dat Victor zijn moment mag herbeleven. Hij krijgt een rondleiding en kan zijn ogen niet geloven.
In het hotel Bellevue scheert hij zijn baard af en in de kast liggen kleren uit de jaren 70. Het is net echt.
In het café lijkt de tijd te hebben stil gestaan. Alleen zit hij nu niet in Lyon, maar in een of andere buitenwijk van Parijs.
Via oortjes hebben de 'acteurs en actrices' contact met de regisseur.
Dan komt Marianne/Margot het café binnen. Met haar rode haren is het mooie verschijning.
Ze gooit een glas water naar de muzikant, en kletst wat met Victor. Die weet niet wat hem overkomt.
Hij gaat in gedachten terug naar het moment dat hij weer 25 was en hip. Als ze het café verlaat 'vergeet' ze haar shawl.
Net zoals toen. Victor rent achter haar aan en wil haar morgen weer zien en overmorgen en ...
Dat deze film in 2019 is uitgebracht, is maar goed, denk ik. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik in het begin van de film een vrouw
aan een gastvrouw vroeg "of haar neger beviel". En "of ze even mocht voelen". Alsof het een meubelstuk was. In de huidige tijd
had de regisseur behoorlijk wat naar zijn hoofd gekregen. Natuurlijk het is een film, maar toch.
Enfin.
Wat ik erg goed vond, was niet alleen het verhaal, maar ook dat er op een gegeven moment geswitcht wordt van Victor
en zijn moment met de actrice in het café, en Marianne die een etentje heeft met haar zoon.
Zij vertelt dat haar man, zijn vader, chagrijnig is en niets leuk vindt.
Maar ze bestelt wel eieren met suiker. Iets dat ze vroeger deed met Victor.
Dat met haar minnaar is ook niets. Hij snurkt !
Victor wordt natuurlijk verliefd op de actrice die zijn vrouw speelt, maar realiseert zich al snel dat het niet kan. Marianne op haar
beurt merkt dat Victor eigenlijk wel meevalt. En ze hebben er flink wat jaartjes samen opzitten. Dat allemaal opgeven? Waarvoor?
Antoine gunt dit moment aan Victor, maar heeft elke keer wel weer slaande ruzie met zijn vriendin/minnares.
Hij is degene die kreupel loopt en een pleister op zijn neus heeft.
Hij is ook de dirigent die alles moet aansturen en dat moet goed gebeuren. Het zit hem in de details.
Margot en Antoine hebben stomende seks en vechten elkaar de tent uit.
elkaar.
Eigenlijk een super romantisch verhaal.
Mooie en goede film! Daniel Auteuil speelt een voortreffelijke oldschool cartoonist, en Fanny Ardant speelt een fantastische bitch.
Margot wordt vertolkt door Doria Tillier. Ook zij speelt de sterren van de hemel. Ik meen dat er Césars zijn gewonnen met deze film,
maar dat zal geen verrassing zijn. Ook in Vlissingen, waar ik de film heb gezien, was ie populair.
Je komt met een glimlach de zaal uit; en daar gaat het om.