Io Non Ho Paura, van regisseur Gabriele Salvatores (2003)
Italiaans plattelandsdrama speelt zich af eind jaren 70. Een tienjarig jongetje ontdekt een geheim als hij aan het spelen is . Hij durft het tegen niemand te zeggen, want is bang voor de consequenties. De jongen komt voor enorme dilemma's te staan, die eigenlijk te groot zijn voor zijn leeftijd. Hij doet een beroep op zijn fantasie om zich er doorheen te slaan.
De film begint als Michele en zijn vriendjes bij een verlaten landhuis aan het spelen zijn. Een jongetje die zo kan doorgaan voor Mussolini junior deelt de lakens uit. Michele was te laat dus moet er gestraft worden. Tja, zo gaat dat in een groep. Het mollige meisje is de klos. Ze moet 'het' laten zien... Nu hebben we allemaal wel een idee wat dat 'het' nu is, maar voor de 10 jarige Michele gaat het te ver en net op tijd roept hij dat hij zal boeten. De straf bestaat uit over een balk heenlopen in het huis en daarna door waar ooit een raam heeft gezeten naar buiten springen. Michele roept al zijn moed bij elkaar en doet het...
Later gaat hij terug naar het huis en ontdekt een luik. Als hij het luik open doet, schrikt hij ( en de rest van de bioscoop) zich drie slagen in de rondte. Hij gooit het luik weer dicht en rent weg. Toch blijft dit geheim aan hem knagen en hij wil er meer van weten.
Hij schraapt alles bij elkaar en doet een tweede poging en die gaat al wat gemakkelijker. Eenmaal thuis wacht nog een verrassing, want er komt iemand logeren en die heeft met zijn geheim te maken...
Io non ho paura is een verfilming van een boek van Niccolo Ammaniti, die ook verantwoordelijk was voor het script van de film. De film wordt getoond vanuit het perspectief van Michele. Dit blijkt mede uit de camerahoogte. Het is een film over vriendschap, vertrouwen, fantasie en over hoe hard kinderen naar elkaar toe kunnen zijn. De kleine Michele heeft een geheim zo groot dat hij niet weet wat hij er mee moet en als hij dan toch iemand in vertrouwen neemt, gaat het mis. De kleuren zijn schitterend mooi! Dilemma's in de Zuid Italiaanse Korenvelden, zou ook een mooie titel kunnen zijn. En dan de muziek; laat ik vooral de muziek niet vergeten! Laat je meenemen door de prachtige kleuren en geluidsgolven in deze mooie film!