impardonnables

 

Impardonnables, van André Téchiné (2011)

Bejaarde crimischrijver belandt in Venetie om te schrijven aan zijn nieuwe boek, maar krijgt een enorm writersblock .

Francis is in Venetie, omdat hij denkt dat hij hier een prachtig landschap zal vinden voor zijn nieuwe roman. In het makelaarskantoor maakt hij kennis met de makelaar, Judith, een prachtige vrouw ( Carole Bouquet ). Zij probeert Francis een mooi huis op een afgelegen eiland te verkopen, maar de oude baas gaat pas overstag als zij zelf meegaat.

En ze leefden nog lang en gelukkig. Nou ja, bijna. Francis is zo verliefd op zijn nieuwe vriendin dat hij niet aan schrijven toe komt. Het wordt een obsessie voor hem. Zijn eigenwijze kinderen komen over en een er van verdwijnt van het toneel. Judith ziet het als een puber die weg is gelopen, maar voor Francis is dit niet zo maar iets. Hij raakt helemaal in de ban van de gebeurtenissen en komt niet aan schrijven toe. Of is hij wellicht zijn eigen personage aan het creëren?

Een charmante oude baas die de jonge makelaar meekrijgt naar zijn nieuwe huis. Knap gedaan, hoor ! Maar eenmaal in het huis wil het niet zo vlotten. Van de liefde kun je niet leven. Zodra er meer mensen ten tonele verschijnen raakt de oude baas zowaar jaloers. Jaloers op personen en op aandacht. De film is zwaar te noemen. Hoewel het door het beeld fladderen van de nog steeds mooie Carole Bouquet dat weer tegenspreekt. Zwaar in de zin van er gebeurt teveel om de personages heen, zodat het lijkt dat de regisseur de draad ook een beetje kwijt is. Het blijft natuurlijk wel een meesterlijke regisseur, die zijn strepen meer dan verdiend heeft. De ingrediënten waren er, maar ik had meer verwacht van deze film. Jammer!

 

 

terug naar de vorige pagina