hors normes 

 


 

Hors Normes,  van regisseurs Eric Toledano en Olivier Nakache (2020)

Mooie intense film over twee mannen die zich ontfermen over autistische kinderen en jong volwassenen, waarvoor de bestaande
instanties geen plek hebben.

Een meisje rent door de straten van Parijs. Duidelijk in paniek, dwars door mensenmenigten heen. Ineens wordt ze gegrepen door
een paar mannen. Wat gebeurt hier nu, denk je?

Een paar mensen van de Parijse metro houden een jongen vast op het kantoor. Hij heeft aan de noodrem getrokken.
Bruno complimenteert de jongen dat hij al zover is gekomen. Huh?

Dan maken we kennis met Bruno, een geweldige rol van Vincent Cassel, die werkt met autistische kinderen.
Vanuit een groot huis in de stad waar het een komen en gaan is van mensen. Maar het voortbestaan van zijn initiatief lijkt op losse schroeven
komen te staan.

Nadat hij scoutingkampen organiseerde, ontfermde hij zich over een jochie met sterk autistische stoornissen. Ze hadden hem in een
inrichting plat gespoten en zijn moeder was ten einde raad. Ze kon nergens heen. Niemand wilde iets voor haar doen.
Behalve Bruno.
Die heeft ervoor gezorgd dat het joch weer een beetje normaal ging functioneren. In kleine stapjes. Dat wel natuurlijk.

Hij is nu 20 jaar bezig en samen met zijn vriend Malek vangen ze dus kinderen op waar elders geen plek voor is.
Bovendien proberen ze straatjongeren hierin te betrekken en hen op te leiden tot begeleiders.

Een mes dat dus van twee kanten snijdt.

Maar er komt een controle, want zowel Bruno als Malek hebben helemaal geen papieren om dit werk te doen.

Dan speelt er ook nog mee dat Bruno al heel lang geen vriendin heeft gehad, en zijn vrienden willen toch wel dat dit gaat gebeuren.
Dus worden er allerlei dames voorgesteld. Maar Bruno heeft geen tijd. Tijdens een date wordt hij gebeld.
Dan weer is er iemand ontsnapt, dan weer belt er iemand met problemen.

Dit op ware feiten gebaseerde meesterwerkje, komt uit de koker van de makers van "Intouchables".
En ze leggen hier een zenuw bloot waar in veel steden mee wordt geworsteld. Maar vooral in Parijs.

Er zijn ontzettend veel kinderen met een uitdaging, maar er is te weinig geld voor begeleiding.

Mooi wordt ook in beeld gebracht dat de jeugd uit de voorsteden wordt betrokken. Het is even passen en meten en heel veel geduld,
maar uiteindelijk lukt het. En dat is heel mooi.

Een mooie oprechte film met veel humor, maar ook met een traan.

Een aantal jaren geleden maakten de mannen een documentaire, maar hier zat een goede film in. Et voila !

 

  



terug naar de vorige pagina