Gräns, van Ali Abbasi (2018)
Een Zweedse douanier heeft een speciale gave: ze kan op afstand bepaalde emoties ruiken bij mensen.
Ze woont in haar huisje in het bos met haar vriend.
Op een dag komt ze iemand tegen die veel overeenkomsten heeft met haar. Ze gaat op onderzoek uit.Tina werkt al een tijd bij de Zweedse veerdienst, in Stockholm, als douanier.
Met haar speciale gave ruikt ze als iemand angstig, schuldbewust of schaamtevol is.
Zo pakt ze feilloos jongeren er uit die drank willen smokkelen, of drugs.
Maar ook als het om wat serieuzer werk gaat.Ze komt van alles tegen.
Een keer wordt haar hulp ingeroepen door de politie van Stockholm. Ze heeft schuld geroken, en blijkt
een netwerk van kinderporno op het spoor te zijn.Ze ziet er niet alledaags uit met haar grove uiterlijk.
De relatie met haar vriend is dan ook niet heel erg warm.
Hij gebruikt haar.Op een dag komt er een soort clochard van de veerboot. Hij ziet er onverzorgd uit, maar Tina vindt dit juist opwindend.
Het is een grote vent die veel weg heeft van haar, qua uiterlijk.
En hij ruikt ook lekker. Tenminste dat vindt Tina.
Ze gaat denken. Wellicht zijn er meer zoals zij?
Is hij misschien één van de velen.
Dit is een bijzonder verhaal, over bijzondere mensen.
Het gaat te ver om alles te verklappen, maar je stapt in een sprookje waarin thema's zoals het zoeken naar identiteit,
en acceptatie door de maatschappij centraal staan.
Tina wordt vertolkt door Eva Melander, en is prachtig geschminkt.
En het geeft je te denken, want willen we allemaal niet ergens bij horen?