Fucking Amal, van regisseur Lucas Moodysson (1998)
Eigenlijk moet er een rondje op de A van 'Amal', maar die kon ik zou gauw niet vinden.
De titel geeft het probleem aan van de tieners in het kleine stadje in Zweden: er is geen moer te beleven en je zal er toch de rest van je leven moeten blijven wonen...!
Agnes woont pas in het stadje, is een beetje anders als de anderen. Ze is stil en in zichzelf en heeft dan ook maar één vriendin: een dik meisje in een rolstoel. Er is nog iets dat haar onderscheidt van de anderen: ze is namelijk verliefd op het populairste meisje van haar klas. Oeps!
Ze schrijft haar naam vele malen in haar dagboek en koestert de klassenfoto waar Elin, want zo heet ze, op staat.
Elin op haar beurt mag dan wel de populairste in de klas zijn, maar écht gelukkig is ze niet. Ze wil 'raven' en 'kicken' net zoals in de grote stad en niet naar saaie verjaardagsfeestjes gaan!
In een impulsief moment kust Elin Agnes op haar mond als grap. Agnes is nu helemaal verward en blij, maar heeft al gauw door dat het niet voor het 'echie' was. Maar voor Elin was dit meer dan een leuke grap. Het smaakt eigenlijk naar meer, maar...
Ik vond het een mooie aangrijpende film. De regisseur laat heel goed zien met wat voor problemen tieners worstelen zonder daarbij concessies te doen...