Emma's Glück, van regisseur Sven Taddicken (2006)
Emma ( Jördis Triebel ), een simpele boerenvrouw woont met haar varkens, kippen en ander vee in een boerderij aan de rand van een dorpje. Op een avond komt er een wending in haar tot dan toe eenvoudige leventje.
Het gaat allemaal zijn gangetje op het Duitse platteland bij Emma op de boerderij. Ze slacht zelf haar varkens en kippen. Wanneer het haar te heet wordt, maakt ze ritje op haar brommer die net even verkeerd staat afgesteld...zodat....juist! De mensen in het dorp, waaronder politieagent Henner, begrijpen niet waarom ze geen vent heeft. Emma is dus een beetje ... anders!
Maar op een regenachtige avond komt daar verandering in wanneer Max op haar grond landt in zijn 'geleende' Jaguar. Nou ja, landt is eigenlijk niet de juiste omschrijving, want Max probeert zichzelf te pletter te rijden en raakt van de weg. De auto tuimelt behoorlijk en komt daarna met een droge plof tot stilstand. Emma denkt in eerste instantie dat er iets is met de beesten en gaat kijken. Ze vindt Max en nog eens een heleboel geld.
Tja, die auto moet maar weg, want dat is alleen maar verwarrend. Dus ze overgiet de Jaguar met benzine en houdt er een vlammetje bij. De volgende dag is het duidelijk. Politieagent Henner komt verhaal halen, maar de auto is helemaal uitgebrand. Geen mens gezien. Intussen is Max ontwaakt en die bevindt zich naakt in het bed van Emma. Eerst wil hij weg, maar bedenkt zich later. Deze plek is toch zo gek nog niet!
Na 'Mein Bruder der Vampir' was ik heel nieuwsgierig naar deze film. Hij is niet zo absurd als de eerste, maar toch gaat ie weer over mensen die anders zijn. Ze bestaan gewoon, maar Taddicken vindt het leuk om de schijnwerper er op te zetten zonder te oordelen. Emma verandert na de komst van Max in een prachtige vrouw en ook Max bloeit weer op. De manier waarop zij met haar dieren omgaat is heel mooi om te zien. Ook de parallel die wordt gefilmd tussen de situatie van Max en Emma is heel goed gedaan. Ik verklap niet alles natuurlijk! Eigenlijk is het een eigentijds liefdessprookje geworden...
Bij mij komt ie tussen mijn favorieten!