Dopo Mezzanotte, van regisseur Davide Ferrario (2003)
Turijn in de avond, één stad, twee werkelijkheden. De surrealistische, sfeervolle zijde van de stad: de ‘Mole Antonelliana’ met haar filmmuseum, die bewoond wordt door de dromerige Martino. Aan de andere kant, de harde ‘Falchera’, een ruige achterbuurt, waar Angelo en Amanda vandaan komen.
Martino (nachtwaker) brengt de nachten door met zwart-wit beelden van oude zwijgende films. Hij wordt verliefd op Amanda, een serveerster in een fast food restaurant in de buurt. Er is echter één klein probleem: Amanda heeft al een vriend, Angelo (een sympathieke autodief), een typische vrije jongen die zich niet laat binden, totdat hij zijn controle over Amanda’s leven verliest.
Amanda, gevolgd door de politie, vindt onderdak in het museum van Martino. Daar ontdekt ze een nieuwe wereld van dromen en poëzie.De film begint met Angelo ( Fabio Troiano ), die 's avonds voor de etalage van een autodealer in elkaar zakt. Hij realiseert zich dat hij gewond is geraakt in zijn buik. Dan gaan we een paar maanden terug in de tijd.
Vervolgens zien we de cinefiel Martino ( Giorgio Pasotti ), die nooit een woord wisselt en nachtwaker is in de 'Mole Antonelliana', een surrealistisch filmmuseum. Zijn werk is zijn leven. De hele nacht bekijkt hij stomme films van bijvoorbeeld Buster Keaton ( daar is de film ook aan opgedragen )Voordat hij aan het werk gaat haalt hij een menu bij een fast-food restaurant. Overdag slaapt hij of hij gaat naar zijn opa en maakt filmbeelden op zijn oude filmcamera. Amanda ( Francesca Inaudi ) woont samen met Barbara en is één van de vriendinnetjes van Angelo.
Het gaat allemaal zijn gangetje, maar blij is Amanda niet. Dan heeft ze het ook nog aan de stok met haar baas, die haar dwingt om tot 12 uur 's avonds te blijven, ook al is er geen klant te bekennen. Wanneer ze dit doet houdt het in dat ze haar laatste bus mist en naar huis moet lopen of een taxi nemen. Op een avond barst haar bom als haar baas haar weer een paar minuten laat blijven. Ze gooit een bak kokende olie tegen hem aan en maakt dat ze wegkomt. Haar baas belt in alle rust een ambulance en de politie en stopt vervolgens een slang in zijn broek en draait de koude kraan open. Amanda rent in paniek de kant op van de Mole en gaat naar binnen. Martino stelt geen vragen en vindt het ok dat ze in ieder geval de nacht blijft.
Het worden meerdere nachten en Amanda raakt gefascineerd door het wereldje van Martino. In de tussentijd raakt Martino door Amanda meer in contact met de werkelijkheid en hij wordt verliefd. Maar ja, ze heeft al een vriend! Hoe zou een jongen als Martino dit nu oplossen...
Prachtige, vrolijke film voor de ware filmliefhebber. De film wordt vertelt door een échte verteller die de personages voorstelt en die ook commentaar geeft op situaties. Hij vertelt dat er nu alleen maar films worden gemaakt over mensen. Vroeger ging dat anders; toen ging het om plekken of landschappen. Deze film is een film die de twee combineert. Alles speelt zich af in het filmmuseum met al zijn pracht en praal. Een écht schitterend gebouw! De verhaallijn is klassiek en de ene hoofdrolspeler zit in de dromerige wereld van de stomme films, terwijl de andere hoofdrolspeler zich midden in het harde heden bevindt. Martino lijkt op een karakter uit een stomme film. Hij weet niets af van het échte leven en heeft zijn leven zo ingericht als in de film en dan wordt hij verliefd... Amanda komt uit een harde achterbuurt van Turijn, waar haar vriendje met twee kornuiten auto's steelt of het de gewoonste zaak van de wereld is. Ze baalt van haar leven, maar als ze dan voor een keuze komt te staan, is het toch moeilijk te kiezen. Maar het is een film en in een film kan alles...