diamonds are forever


 

Diamonds are Forever, van Guy Hamilton (1971)

Er worden op grote schaal diamanten gestolen in Zuid Afrika. Bond moet gaan uitzoeken hoeveel, wie dat doet en waarom.

In het voorfilmpje heeft Bond het aan de stok met Blofeld. De laatste eindigt in een modderbad. Zo simpel kan het soms zijn.
Of toch niet?

Bond wordt door M ontboden. Er worden op grote schaal diamanten gestolen in Zuid Afrika. Uiteraard mag hij het uitzoeken.

Hij denkt naar Zuid Afrika te mogen, maar in plaats daarvan mag hij naar Amsterdam. Diamandsmokkelaar Peter Franks schijnt er meer van te weten.
In Amsterdam ontmoet Bond, Tiffany Case (Jill St. John). Zij denkt dat ze Franks ontmoet, maar dat heeft ze mis.
Bond smokkelt de diamanten naar LA Daar ontmoet hij Felix van de CIA.

De kist met Franks erin wordt getransporteerd naar Vegas. En daar ontmoet Bond een geheimzinnig uitvaartbedrijf. Helemaal ongeschonden komt
hij niet uit de strijd. Maar net op tijd wordt hij gered van een crematie ervaring. De CIA heeft hem gevolgd.

In Vegas heeft ene Willard Whyte alle touwtjes in handen. Maar, niemand heeft al jaren niets meer van hem gezien. Dat is natuurlijk vreemd.
Intussen zijn er bepaalde mensen die het niet zo hebben op de aanwezigheid van Bond. Hij heeft het aan de stok met een politieagent, en het
kost hem behoorlijk wat moeite om die af te schudden. Goed voor een leuke achtervolgingsscène die eindigt op een parkeerplaats.

Welke rol Tiffany Case nu speelt en hoe dat nu zit met die Willard Whyte, dat mag Bond uit gaan zoeken.
Als hij in een van kruipt van een van de boeven, komt hij uit in een super geheim laboratorium in de woestijn. Daar gebeurt iets met diamanten.

En beetje voor beetje begint de puzzel in elkaar te passen, maar er ontbreken nog belangrijke stukjes.
Wie zijn toch die nare mannetjes die telkens weer opduiken?

Weer een Bond met Sean Connery. Ik moest even wennen, want hij is hier een stukje ouder en ik vond hem ook onsympathiek.
Maar naar gelang de film vorderde, ging dat weg.
Je moet het echt in de tijd plaatsen. En dat is soms lastig.

Deze keer een frontaal op Blofeld, de eeuwige kwelgeest van MI6, maar ook van James Bond natuurlijk.
Hij wordt vertolkt door Charles Gray. Wel een bekend gezicht uit die tijd, maar verder niet.
In deze film zitten alle elementen van een Bond film.
Ik zag zelfs in de openingssong blote borsten!

Kan natuurlijk niet meer. Genoeg actie, grappen en snelle voertuigen en een goed verhaal.
"Hi, I am Plenty! Of course you are"
Dat krijgt Roger Moore zijn strot niet uit natuurlijk!





terug naar de vorige pagina