Dancer in the Dark, van regisseur Lars Von Trier (2000)
Deze film had ik gemist in het 'reguliere circuit', maar ik kreeg een herkansing een paar weken terug bij een speciale voorstelling.
In het kort gaat de film over mensen die zich totaal wegcijferen ten gunste van de liefde voor iets of iemand.
Een paar minuten lang is het donker met langzaam opstartende muziek op de achtergrond. Het lijkt wel of het kapje nog op de lens zit! Maar dan ineens zit je "boem" midden in de film.
Selma ( geweldig neergezet door de IJslandse zangeres Björk, speelt een Tsjechische die met haar zoontje van 12 in Amerika is komen wonen. Ze lijdt aan een oogafwijking die haar langzaam blind zal maken. Haar zoontje heeft dezelfde afwijking, maar kan 'gered' worden door een operatie vanaf zijn 13e verjaardag. Selma werkt hard in de fabriek en neemt 's- avonds nog ander werk mee naar huis om geld te sparen. Ze heeft totaal geen sociaal leven en woont op het land van politieman Bill (David Morse) en zijn vrouw, in een huisje. De buurtjes doen veel voor Selma en vangen haar op als het moet. Selma is het geld aan het sparen om de operatie van haar zoon te betalen. Alles is al geregeld en op zijn dertiende zal hij geopereerd worden.
Het werk dat ze doet is veel te zwaar en het gaat geregeld mis, maar dan wordt ze geholpen door haar vriendin Cvalda ( Catherine Deneuve). Ze heeft ook een aanbidder, die alles voor haar doet. Op een avond komt Bill zijn hart uitstorten bij Selma. Het gaat niet zo goed: zijn vrouw denkt dat hij veel geld heeft en koopt van alles, maar dit is niet zo en hij durft het zijn vrouw niet te vertellen. Selma op haar beurt vertelt van haar oogafwijking en dat ze geld aan het sparen is. Bill doet of ie weggaat en ziet dan dat Selma haar geld in een blikje stopt. Dan gaat hij weg.
Op een dag gaat het de baas van Selma te ver; ze heeft de machine weer laten stoppen. Ze wordt ontslagen. Omdat ze nu bijna blind is moet ze zich langs de rails terug naar huis lopen, anders lukt het niet. Haar aanbidder staat steeds te wachten als ze klaar is met haar dienst, maar nu niet natuurlijk. Thuis merkt ze dat haar geld weg is...
Ontzettende mooie film, waarin het lijkt of de regisseur een genoegen schept in Selma pijn te doen. Trouwens alle mensen in deze film helpen elkaar en dat staat natuurlijk haaks op de werkelijkheid. Deze film hoort, denk ik, bij de zogenaamde Dogme95 films, waarin de regisseur zich moet houden aan een aantal principes. Het korrelige beeld, de opnames met 'handheld camera's' en geen muziek op zichzelf gebruiken. Lars Von Trier heeft dit meesterlijk omzeild door geluiden langzaam te laten veranderen in muziek. De muziek van Björk leent zich hier natuurlijk uitstekend voor!
Om alles te vergeten maakt Selma haar eigen wereldje en dan lijkt het of de sombere fabriekshal net een grote hal is met veel muziek en dans. Geweldig hoe de regisseur de opnames heeft gemaakt. Je wordt er als het ware ingezogen. Eerst hoor je het geluid van de machines en langzaam ontstaat daar een ritme dat een eigen leven gaat leiden en "beng" het begin van een nummer van de IJslandse zangeres doet zijn intrede. Ik was heel erg onder de indruk van het nummer 'Cvalda' en als u in de gelegenheid bent, moet u zeker de soundtrack van deze geweldig mooie 'remake' van de 'Sound of Music', gaan beluisteren. Ook het nummer op de spoorbrug vond ik heel goed en de slotscène is zeer indrukwekkend, maar ik ga niets verklappen!
Zien
die film !