Dalecarlians, van regisseur Maria Blom (2004)
Wanneer de familie weer bij elkaar komt, komen veel oude niet zo leuke herinneringen boven. Dit maal in de Zweedse streek Dalarna. De aanleiding is de zeventigste verjaardag van de vader.
Mia (Sofia Helin) reist met een lichte tegenzin van Stockholm naar het platteland, waar haar ouders wonen en waar de verjaardag van haar vader wordt gevierd. Zij is verhuisd naar de grote stad en een onafhankelijke vrije vrouw geworden. Haar familie heeft geen idee wat ze precies uitvoert in het verre Stockholm.
Als ze arriveert met een lichte kater van de nacht ervoor, wordt ze herkent door veel mensen in het dorpje. Het dorpje waar ze jaren geleden vandaan is verhuisd omdat het te klein werd voor Mia. Thuis heeft ze het nodige uit te leggen aan haar familie. Hoewel haar vader bijna zijn mond niet opent. Des te meer doen haar moeder en zussen dit. De oudste zus Eivor (Kajsa Ernst) heeft de regie van het feest. Dit gaat verlopen volgens haar normen en waarden. Dus met alle mogelijke stereotype zaken van een dorpje die je maar kunt bedenken. Terwijl het dorpshuus wordt klaargemaakt onder leiding van Eivor, gaat Mia op pad en ontmoet allerlei oude dorpsbewoners, oudklasgenoten - en geliefden.
Tijdens het feest komt het langzaam tot een climax. Opgekropte emoties, frustraties - en geheimen komen naar de oppervlakte onder invloed van de nodige zelf gestookte alcohol. En dan barst de bom...
Deze film is natuurlijk in één adem te noemen met 'Festen', maar ook met 'Familie', waar het ook gaat om geheimen die tijdens een feestelijke gelegenheid naar boven komen. Dalecarlians is het debuut van regisseur Maria Blom, die zich gesteund zag tijdens dit project door Lars Johnsson, die eerder Lukas Moodyson en Josef Fares produceerde. De film heeft genoeg inlevingsvermogen en herkenning en de haat tussen de zussen is duidelijk voelbaar. Mia is een beetje vaag karakter; dat had misschien iets meer uitgediept kunnen worden. Maar ja, ze had een kater die alleen maar werd versterkt naarmate ze dichter in de buurt van haar geboorteplaats kwam. Een tragikomedie? Jazeker, want de droge Scandinavische humor komt zeker aan bod. De film haalde zo'n beetje alle prijzen weg in Zweden en was een enorm succes.
Conslusie, geen 'Festen', ook geen 'Familie', maar gewoon 'Darlecarlians' dus!