Crash, van regisseur Paul Haggis (2004)
In 36 uur tijd zullen een groot aantal mensen iets verschrikkelijks meemaken dat ze de rest van hun leven niet weer zullen vergeten. Deze film vertelt hun verhalen.
De film begint met een botsing. Ok, 'Crash': logisch! Een voice-over vertelt dat het in LA allemaal anders gaat als in andere steden. In LA raakt niemand elkaar aan. Ze verstoppen zich liever achter metaal en glas. Soms botsen ze tegen elkaar; gewoon om te voelen. Goed, de botsing. Twee rechercheurs op weg naar een misdaadplek raken over de kop met hun auto. Op de misdaadplek ligt het lijk van een zwarte jongen.
Vervolgens gaan we een dag terug in de tijd. Op straat lopen de Officier van Justitie en zijn vrouw. Het is avond. Op het moment dat zij twee Latino's in de gaten krijgt, krijgt ze de kriebels. De ene jongen ziet dit en reageert geërgerd. "Zie je nu wel, ze schrikt van ons". Waarom zou ze bang voor ons zijn? En dan halen de jongens pistolen tevoorschijn en gaan er vandoor met hun auto.
We komen in het verhaal van de twee jongens die nu achtervolgd worden, maar aan de andere kant van de stad wordt een zelfde auto gezien door een politieagent en naar de kant gehaald. De zwarte vrouw was haar man aan het pijpen tijdens het rijden en beiden zijn in een giebelbui. De agent is bloedserieus en laat hen met de handen omhoog tegen de auto staan. Hij gaat over tot onzedelijke betasting van de zwarte vrouw.
Even later zien we hoe diezelfde politieagent voor zijn zieke vader zorgt. Zo zijn er verhalen van de Mexicaanse slotenmaker die het aan de stok krijgt met een Iraanse winkelier. Telkens weer lijkt het of er confrontaties nodig zijn, om contact te krijgen.
Allerlei verhaallijnen lopen door elkaar heen. Blank, zwart, Chinees, Mexicaans; het maakt allemaal niet uit. Ze hebben allemaal hetzelfde gemeen: gevoelens. De regisseur belicht niet alleen thema's als racisme vanuit een negatieve hoek. Veel in onze samenleving is op onbegrip gebaseerd en dat is duidelijk te zien in deze geweldige film!
Zo ongemerkt spelen er behoorlijke namen mee in deze film ( Sandra Bullock, Brendan Fraser, Don Cheadle, Matt Dillon om er maar een paar te noemen) maar het valt niet op. Ze zijn ondergeschikt aan het verhaal.
De film heeft al een flink aantal prijzen achter de naam staan en ik denk persoonlijk dat nog wel een prijsje bij komt.