Comme une Image, van regisseur Agnès Jaoui (2004)
Dit is het verhaal van vier mensen die precies weten wat ze zouden moeten doen als ze iemand anders zouden zijn, maar moeite hebben zichzelf te zijn. Lolita die snakt naar de aandacht van haar vader, Etienne die andere mensen niet ziet staan omdat hij alleen maar naar zichzelf kijkt, Pierre, een schrijver die twijfelt aan zichzelf en Sylvia, zeker van het talent van haar man, maar niet van haarzelf.
De beginscène is eigenlijk tekenend voor de hele film. Lolita zit in een taxi te bellen met haar vrienden, want ze hebben ergens afgesproken en komen niet opdagen. De vrienden blijken haar vader en zijn nieuwe vrouw te zijn. De taxichauffeur doet lastig als hij moet wachten, maar zodra Lolita's vader is ingestapt verandert het klimaat. Etienne Cassards ( Jean-Pierre Bacri) is een succesvolle schrijver en vader van Lolita, zeer goed gespeeld door Marilou Berry. Je merkt gelijk hoe de verhoudingen liggen. De schuchtere Lolita en de flamboyante Etienne. Paps is ook voor de tweede keer getrouwd en nu met een veel jongere vrouw, Karine ( Virginie Desarnauts). Het gezelschap gaat naar het theater voor de première van de bewerking van een boek van Cassard. Wanneer Lolita nog even staat te bellen, wordt ze niet doorgelaten door de veiligheidsmensen. "Ook als ze zegt dat ze de dochter is van Cassard".
Lolita is een puber die onzeker is van zichzelf en daar hebben meer mensen last van in deze tragikomische zedenschets/satire. Ze neemt zanglessen bij Sylvia Millet ( de regjsseur zelf) die haar eerst niet ziet staan, maar zodra ze zegt dat haar vader Etienne Cassard is, begint ze gelijk week te worden in haar benen. Ze zet alles opzij om via de dochter bij de grote Cassard in de buurt te komen. Niet geheel ondoordacht, want haar man Pierre heeft twee boeken geschreven en is nu met een derde bezig, maar het wil niet zo vlotten. En met de hulp van de grote Cassard MOET het wel lukken!
Het is ook min of meer het verhaal van het lelijke eendje, Lolita. Lolita is iets te mollig naar haar zin en als ze met haar nieuwe moeder kleren gaat kopen vindt ze dat niets haar staat. "Ik pas niet eens in het pashokje".Ze heeft ook moeilijkheden in de vriendjesafdeling. Haar vriend Mathieu dumpt haar voor een ander, terwijl Lolita stapelverliefd op hem is en alles zou laten voor hem. Sébastien echter, een sympathieke knaap, die ziet zij op haar beurt niet staan. Ze denkt dat ook hij via de rug van haar naar het succes van haar vader wil. Wat Lolita betreft moest ik heel sterk denken aan Anais uit "A ma Soeur", of "Fat Girl", van Catherine Breillat.
Leuke stukjes zijn wanneer in het begin van de film Cassard en zijn gevolg de rij die er staat gewoon negeert en naar voren loopt. De zanglerares spreekt er schande van. Ook zeurt ze tegen haar man dat ze teveel werkt en eens "nee" moet zeggen, maar zodra ze ontdekt heeft dat Lolita de dochter is van..., dan verandert alles!
Een verhaal dus waar uiterlijk en gezien worden heel belangrijk is en ook behoorlijk op de hak genomen wordt. Comme une Image, "Als een plaatje"( uit een tijdschrift). De Engelse werktitel is "Look at Me". We worden meegenomen naar het decadente schrijversmilieu van Parijs, waar iedereen die belangrijk is, wordt geadoreerd door de anderen. Het levert een typisch Franse film op, waarin veel wordt gepraat en gedacht, maar toch zijn ook de stiltes en de versprekingen van groot belang. De finale van de film is er één met mooie muziek en een happy end. Iets dat voor de relatie van Jaoui en Bacri niet meer geldt, want ze zijn inmiddels uit elkaar; c'est domage! Op het filmfestival in Cannes kreeg de film de prijs voor 'Beste Scenario'.