Chicago, van regisseur Rob Marshall (2002)
Verfilming van de Broadway musical waarbij een jonge naïeve vrouw droomt van een carrière als zangeres in een grote musical. Nadat ze haar minnaar vermoordt, komt ze in de gevangenis en een slimme advocaat maakt van haar zaak een spektakel voor de media.
Roxie Hart ( Renee Zellweger) wil zo graag de showbizz in en worden als haar idool, Velma ( Catherine Zeta Jones). Maar zoals velen meemaken, ziet niemand haar staan. Totdat ze een knappe vent tegenkomt die zegt haar wel te kunnen helpen. Vanzelfsprekend moeten er de nodige lichaamsvochten worden uitgewisseld voor hij bereid is mee te werken. Tenminste dat denkt de naïeve Roxie. Als dan blijkt dat hij niet is wie hij zegt dat hij is, kan Roxie maar één ding doen!
Ze komt in de gevangenis en ontmoet door haar idool Velma Kelly. Ze ontmoet ook de gladde advocaat Billy Flynn, prachtige rol van Richard Gere. Flynn wil Roxie niet alleen gaan verdedigen; hij wil van haar een mediaster maken! Roxie leert ondertussen dat je met een onschuldig gezichtje alleen, er niet komt.
Ik wil niet teveel prijsgeven van het verhaal, dat op zich heel dun is, maar toch. We schrijven de jaren 20, waar Chicago, als de Windy City, het toneel is van schietpartijen en showbizz. Het verhaal krijgen we te zien door de ogen van de getrouwde Mrs Hart (goed gedaan in de openingsscène) , die heel erg graag die showbizz in wil. Koste wat het kost? Nee, niet écht, maar ze gaat wel ver. Roxie leert in de gevangenis dat het échte leven er anders uitziet, maar als je maar een zo groots mogelijke show ervan maakt, kom je met de gruwelijkste dingen weg! ( mooi verwoord in de song 'Razzle Dazzle')
Vorige week was het dan zover. Ik ging de film die werd overladen met Oscars en Golden Globes bekijken. Nu wordt de film als het ware gedragen op enorm lekkere jazzmuziek ( er waren weinig momenten, dat het écht stil was) en dan kan er bij mij niet echt veel meer fout gaan. We zien een enorm fitte, flitsende, agressieve Catherine Zeta Jones. In de gevangenis weet ze inmiddels hoe het klappen van de zweep gaat, want zelf heeft ze een jaar geleden haar zus en haar vriend vermoord. Renee Zellweger speelt het naïeve trutje, maar is ze dat ook? Richard Gere speelt een leuke rol: de tapdansende, mediageile advocaat, die eigenlijk alleen maar aan zichzelf denkt. Dan zijn er nog velen anderen die dit tot een enorm spektakel van zang en dans maken en dat maakt het zeker de moeite waard om te gaan beleven! Had ik dan beter naar de musical kunnen gaan? Nee, want het verhaal speelt op de achtergrond mee. De regisseur heeft getracht om werkelijkheid en de wereld die in Roxie's hoofd afspeelt door elkaar te mixen, en dat is best leuk gedaan!