Cherry Blossoms, van Doris Dörrie ( 2008 )
Als Trudi te horen krijgt dat haar man, Rudi, nog maar kort te leven heeft, besluit ze het hem en de kinderen niet te zeggen. Ze wil haar kinderen gaan bezoeken en gaan op vakantie naar een plaatsje aan de Oostzee. In dat dorpje krijgt het verhaal een andere wending, dat er voor zorgt dat de rest van het verhaal niet in Duitsland maar in Japan afspeelt...
Rudi ( Ellmar Wepper ) en Trudi ( Hannelore Elsner ) wonen op het platteland in Duitsland. Rudi gaat iedere dag naar zijn werk, komt thuis en zijn vrouw Trudi zorgt er voor dat zijn prakkie op tafel staat en zo gaat het iedere dag. Iedereen is gelukkig. Dan na een onderzoek in het ziekenhuis, krijgt Trudi te horen dat haar man ernstig ziek is en dat het een aflopende zaak is. Hun kinderen wonen behoorlijk verspreid, waaronder de favoriete zoon die in Japan woont.
Trudi besluit om de kinderen te gaan opzoeken. Ze reizen af naar Berlijn. De kinderen begrijpen er niets van en zien het als een verstoring van hun ritme. Hun kinderen zijn totaal van hen vervreemd. Daarom neemt Trudi haar man mee naar de Oostzee...Daar waren ze vroeger ook met de kinderen en dat was leuk. Rudi vindt het eigenlijk niets, maar doet het om zijn vrouw een plezier te doen. Dan gebeurt er iets dat het verhaal een totaal andere kant op stuurt.
Hele mooie integere film over ouders en kinderen en verborgen dromen, maar ook over échte liefde. Ik kan niet teveel in details treden, want dan zou ik een belangrijk deel verraden van de film. Dus gewoon maar gaan kijken, toch? Er valt hier veel te observeren en te leren, want als de kinderen eenmaal op eigen benen staan, vervreemden ze van hun ouders. De ene dochter heeft een relatie met een vrouw, Franzi ( Nadja Uhl ) en notabene deze vrouw neemt de ouders van haar vriendin mee om Berlijn te laten zien. Toch wel even een moment om je als dochter ontzettend te gaan schamen....